Nereden Nereye Şiiri - Ramazan Özerli

Uzak köyden şehire inmişim.
Okulu görenekleri görmüşüm.
Okumaktan başka çare bulmamışım.
Okuya okuya bu günlere geldim.
Sıvasız evlerde kalmışım.
Yağmur damlayan yerlere,
Bakır tabaklar koymuşum.
Damlamayan yer mi vardı ki.
Kiremitler kırık,
Yağan yağmur alta inerdi.
Neler çektik tüten sobadan.
Etrafta dolaşan fareden.
Kırık camlı pencereden.
Rüzgar girerdi, içeriye eşiklikten.
Soğuk kış günlerinde titrerdik.
Üşümemek için yorgan altına sokulurduk.
Bayramdan bayrama giderdik köyümüze.
Ana babayı o zaman görürdük.
Yemek seçme hakkımızda yoktu.
Bulgur pilavı en çok yediğimiz,
Yanında kuru soğan, çiğ patates.
Yufka ekmekle ne iştahla yerdik.
Bir sıkıntımız vardı, o da ders çalışmak.
Sene sonu ak yüzle köye dönmek,
Okul sonu sınav kazanıp hayata atılmak.
Başka neyi hayal ederdik ki ?
Ev araba aşk yoktu hayallerimizde!
Bizden umut bekleyenler vardı.
Ayrıldığımız dağ köylerinde.
İlkbaharda renkli çiçekler açardı.
Savrun kıyılarında, Sülemiş eteklerinde.
Bir başka olurdu mahallim bağ güzelleri ile,
Savrun çayı bulanık akardı karlar eriyince.
Bir başka güzeldi, Kadirli sokakları,
Akşamüzeri Öğrenciler yola dökülünce.
Bizimle bütünleşmişti, garibanlık.
Yıllar geçtikçe hatırlarım.
Ciğer kavurmalarını, şalgam sularını.
Fakir fukara çocuklar yerlerdi.
Ciğer dürümlerini, içi soğan turp dolu,
Aldatmaca et dürümlerini.
Okul biter, yıl sonu gelir, göç başlar.
Köylere dönülür, orakla ekin biçme zamanı.
Ter akar alınlarımızdan.
Bizler çalışmaktan başka ne gördük.
Şu gelip geçen ömürde,
Ama çok şeyler öğrendik ,hayatı...
Hayatın çilesini sorun bakalım neler anlatırız.
Hayat,. Gelmek, gülmek,paylaşmak,hatırlamaktır
27 kasım 2005