NEREDEN NEREYE
Biz böyle değilmişiz,dedemler anlatırdı.
Ne günlermiş derdi,maziye şöyle baktımı.
Biri düştüğünde,elinden tutup kaldırmak.
Çok mu zor? Şimdilerde böyle dostça yaklaşmak.
Sevecenmiş insanlar,düşmanlık mı? Çok uzak.
Anlatıkça maziyi,imrenesim geliyor.
Dedem hassas,olanlara anlam veremiyor.
Çok mu zor? Şimdilerde böyle dostça yaklaşmak.
Demek ki,geçmişi unutan yoldan çıkıyor.
Büyük,küçük anlaşmazsa acı son bekliyor.
Bir gayret etsek,belki o günlere döneriz.
Çok mu zor? Şimdilerde böyle dostça yaklaşmak.
Kayıt Tarihi : 19.6.2008 16:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Aslında zor değil ama her nedense artık duyarsız bir toplum olmuş gidiyoruz...
Allah sonumuzu hayır eylesin....+Tam puan
Saygılarımla
Nur UYGUN
Ama işlerine gelmiyor kimsenin
Herkes kendi havasında...
Ama derim ki, insanların içindeki sevgi tohumları giderek yok olurken bazen de mevcut uygulamalar insanları iyilikten 'maraz doğar' uygulamasına götürüyor...
İki anımı anlatmak isterim konuya ilişkin...
Bir çocuğu arılar sokmuş. Çocuk komada. Annesi pazara gitmiş, olaydan bihaber. Çocuk acilen hastaneye götürülmeli. O sıralar şehrin bir hayli dışında kalıyor bulunduğumuz mahalle. Arasan taksi bulunmaz. Mahallenin kahvesine gittim, 'Dışardaki araba kimin?' diye sordum. Gösterdi sahibini ocakçı. Bir masada kağıt oynuyordu. Olayı kendisine söylediğimde abuk subuk sorularla geçiştirdiği gibi bir de garsona 'çay getir' diye seslendi... İğrendim adamdan ve masadan ayrıldım. Allah'tan o sırada arabası olan başka birini gördüm kahvede ve onun arabasıyla hastaneye götürdük çocuğu...
Başka bir olay, öğrencilik yıllarımda, Taksim meydanında ayakkabımı boyatıyorum. Boyacılar konuşuyor, arkalarında çimlerin üzerinde yatan bir adam var. baygın mı ölü mü bilen yok. Acil yardıma ihtiyacı var belki ama ilgilenen yok ve yazık ki haklı oldukları nedenler var... 'Şimdi götürsek hastaneye başımıza bela alırız. Polisin elinden kurtaramayız kendimizi.'
Gerçekten sokakta bulduğumuz bir yaralıyı insanlık adına hastaneye götürsek kendimizi kuratamıyoruz polisin elinden. Onu bu hale getirenin kendimiz olmadığını kanıtlamak bayağı zor.
Ne diyebiliriz...
Güzel şiiriniz için tebrikler...
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (3)