Nereden baksan sürgün Şiiri - Tansul Baykal

Nereden baksam hep sonbahar
Nereden baksam hep kara bulutlar üzerimde
İnceden gülüm, inceden düşer üzerime
Ama ıslatmayan, dağlayan
Bir anlık bakıştı sana
Kan damlar gibi, gözlerimi dağlayan
Ne yana baksam bir sağır duvar
Ne yöne dönsem hep çıkmaz sokak
Hep koşmak düştü payıma
Ya da yollar boyu susmak
Susarak konuştum seni
Sessiz ve çaresizce düştüm peşine
Kâh bir çoban yıldızı olduk, düştük geceye
Kâh hilal, kutup olduk, düştüler peşimize
Ne kaybolduk nede buluştuk
Çölde su olduk kandık sevdaya
Mahpusta gün saydık,
Gün ekledik sürgünde
Güle diken, bana can oldun
Nereden baksan sonbahar
Nereden baksan sürgün
Yağmurlar damlamıyor üzerime gülüm: dağlıyor..