Hayat bazen yalan söyler İnsana
En sahte yüzüne bürünerek
İşte o zaman en yakınların
En değer verdiklerin bile
Yanında olmaz
İnandıklarının içi boşaltılıverir bir anda.
Önce konduramazsın
Yakıştıramazsın sevdiklerine
Ama aslında sadece
Kendini kandırırsın
Bir müddet sonra
Gerçekler
Bir tokat gibi patlar yüzünde
Zordur artık inanmadan
Güvenmeden yaşayabilmek.
Acı dolu hatıralarda gezinirken
Seriliverir önüne
O bilindik hakikat
Bu yolda yalnızsındır artık
Ne sesini duyan olur
Ne de ağladığını görürler
Her damla gözyaşı
Bir kor gibi düşer yüreğine
Kaybettiklerine yanarsın.
Acımasızdır zaman
Vakit geçmiş olmaktadır
Önünde öylece durur yalnızlıklar
Sana en uygun olanını seçersin.
Çevirip yüzünü boş odalara
Lanet edersin yaşadığına
Yumrukladığın duvarlarda
Hayellerini ararsın
Nasıl?
Hayallerin hala eskisi gibi renkli mi?
Yoksa hayallerin de mi seni terk etti.
Ey! Benden içre olan ben
Söyle sevdiklerin nereye gitti..
Dil-ruba 19 Eylül 2010 Pazar
Emine GençKayıt Tarihi : 19.9.2010 02:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emine Genç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/19/neredeler-10.jpg)
'o güzel insanlar, o güzel atlara bindiler, gittiler...'
her gün biraz daha yalnızlık...
Güzeldi çalışmanız...Kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (2)