Hepimiz çocukken
Masmavi gökyüzüne
Bakardık durmadan
Hatırlarsanız
Güle oynaya
Çatılarda leylekleri arardık
Şimdilerdeyse
Toprağa bakıyoruz
Sanki
Ölmeyi ister gibi
Gülüp oynamadan
Hani
Bizleri leylekler getirmişti
Anne baba evlerimize
Nerede şimdi
0 leylekler
Kayıt Tarihi : 13.2.2016 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bazen dövüşür barışırdık
büyüklüğe dair hayaller kurardık
ama mutluluğumuzu üzerimizden atmazdık
biz daha çocukken
bir şeyler yapardık
etrafı düzeltirdik
su serininde rüyaları yıkardık
biz çocukken başlamıştık
gözyaşlarını küçük ellerimizle bilmeye
silah seslerinin hayallerini yıkmasını kınamaya
kırılan oyuncakların tamir etmiştik sevgilerimizle
biz büyüdük adam olduk
attık ellerimizden geleceği imar ettiğim oyuncakları
tutuşturduk yiğit dediğim silahları
vurduk kendimizi korumak için geriye bıraktık yıkımları
Yeter ki cesaret edip toprağa ve yere değil,
Kafamızı kaldırıp gökyüzüne tekrar bakabilelim.
İçimizde yaşayan çocuk -varsa hala- görecektir onları.
...
Güzel şiirinize anlamlı bir yorum katabildiysem ne mutlu bana.
Tebrik ediyor, saygılar sunuyorum. (+10)
şifreli cevabı ondan sonra çocuk düşünür durur. Bazen halla halla der kendi içinden iyide beni nereden getirir ve niye leylek insanı geri götürmez.Saygılar usta kutlarım.
ne yazıkkşbelirli yaştan sonra bel bükülüyor diz ağrıyor yaaşam zorlaşıyor toprağa balılıyor çünkğ amaçlar olmuş yada olmamaış ama amaç kalmamış umjut tükenmiş nefes almaktan başka yapacak bşrşey kalmamaşısa toprağa bakılıyor kutlarım
TÜM YORUMLAR (6)