Nerede Saklı Zaman Şiiri - Zekeriya Atayan

Bir saatin akrep ve yelkovanında mı saklı zaman
Enkazlar altında kalmış
İki aylık bebeğin imdat deyişinde mi?
Masum acımtırak yüzünde mi?
Sessiz çığlıklarında mı?
Daha anne diyemeden
Baba diyemeden
Biçare ve yorgun
Saf ve günahsız
Ölümü beklerken
Demokrasinin yıkıntılarından
Altı yaşında bir kız çocuğunun
Masum yüzündeki
Yoksul, biçare, utangaç bakışlarında mı?
Saklı zaman.
Utangaçlığından mı bilinmez
Korkudandır beklide
Kapatmış ağzını iki eliyle
Bağdat’ın, Gazze’nin, Keşmir’in, Halepçe’nin göbeğinde
Gözleriyle içindeki çocuksu fırtınaları dışa vuran
Gözyaşlarıyla cümle aleme lanet yağdıran
İstediği çok şey değildi
Bir şeker, bir balon
Yaşamaktı doyasıya çocukluğunu
Korkusuzca ve çocukça
Yitirilmiştir anneler, babalar, kardeşler
Yetim kalmıştır biçare
Ruhunda yetmiş yılın acısı
Yüzü çocuksu
Lakin ruhu yaşlı ve bitap
Yaşlı bir annenin yüzündeki
Kırışıklıklarda mı saklı zaman
Bir zamanlar al al yanaklar
Etrafına sevinç saçan iri siyah gözler
Gel gör şimdi
Yüz çukur, gözler yaşlı
Yoksulluk çekildi,
Bir kırışık oluştu
Esir düştü kendi vatanında,
Bin kırışık oluştu
Evlat, eş kaybedildi
Binbir kırışık oluştu
Peyderpey acı
Peyderpey kırışıklıklar, gözyaşları
Evlat katledildi
Göz yaşları gözleri köreltti
Lakin nasırlı eller hala havada
Umudu var belli sığınmış en yüce makama
Hüdaya açmış avuçlarını
Dua eder Ya RAB! kahret bu zalimleri.
Yaşlı bir babanın
Çömelip kafasını iki eliyle sıkıştırdığı anda mı?
Kayıplarına, yaşayamadıklarına ağladığı anda mı saklı zaman
Ah o gözler
Ah o duruş
Başındaki takke
Ayaklarındaki yırtık papuçlar
Tutsak kendi vatanında
Yavrusu alı konuldu
Eli mahkum, feryadını yok duyan
Genç olsaydım diye düşünür oldu
Gözler her dalışında, dolu dolu olu verir
Bir damla gözyaşıyla
Yakmak yıkmak ister tüm ereni
Ve zamana dair her şeyi
Ne varsa geride kalan