Gökyüzünün Yeryüzünün Çocuklarıyız

Hiç mi hatırı yok bereketiyle karnımızı doyuran bu toprakların
Aynı güneşin aynı gökyüzün çocuklarıyız
Dağlarımız, ovalarımız bize yağmur kardeşi getiren
Aynı müziğe, aynı renklerin dillerine tutkunuz

Sofralarımıza gelen aşımıza alın terlerimizi katmışız
Beraber yaralı beraber yaslıydık yasaklıysa yasaklıydık
Aynı ninnilerle uykulara yatmıştık

Biz kardeş fidelerini beraber suladık
Biz ki tuttuğumuz eli bir daha bırakmayan
Sevdaları için dağlara çıkan
Biz Anadolu kardeşlik halaylarında omuz omuza duran

Yürü üstüne üstüne ihanetin, açlığın, cehaletin
Bunlar değil mi aldı onurları ayaklar altına
Tükür yüzüne fesadın aman verme fırsatçıya
Yoksa düşeriz dipsiz kuyulara

Kızlarımız, oğullarımız gelecekten birer inci tanesi
Onlar iki cihan parçası
Kalk silkelen yıkma kendini

İhaneti, açlığı, cehaleti sürgün edeceğiz kurtlar sofrasına
Çakallar barınamayacak barış fideleri ektiğimiz bu topraklarda

Sevgimizi güneş yapıp buza çalmış kinleri eritelim
Umut ki insanı en son bırakan
Bizler hasım değil hısım olmuşuz
Yedi göbekten bağlıyız birbirimize