...Alabildiğine sıcak bir Haziran akşamının sabahında, nemli rüzgârı yüzümüzde hissederek kendi ilçemize yol alıyoruz. Sadece bayramlarda düğünlerde ve bir de ölümlerde bir araya gelebildiğimiz memleketimiz… Yollar uzuyor adeta ve hepimizin yüzünde bir hüzün…
'Kalk İbrahim kalk Sevcan yine gitmiş' sanki hep bu haberle uyandırılmayı bekleyen babanın telaşı, eşine inanmamışçasına soluksuz tüm odalara bakıyor
'yok' diyor 'yine yok.' İki eli kafasında hızlıca giyinip evin topraklı yolunu bir solukta bitiriyor. Önce emniyet, sonra bütün ilçe sokakları, evler teker teker aranıyor. Yok, yok yok,
Bu kaçıncı kaçış bu kaçıncı acı... Hastanede bile bir yolunu bulup kaçan elbette bu korumasız evden daha kolay kaçacak. Evde gözleri yaşlı anne umutla bakıyor eşine ama yok! Usulca çöküyor dut ağacının dibindeki taşa ve oturduğu yerden eşine bakıp, 'bu Allahın bize imtihanı Şerife diyor bizde böyle imtihan ediliyoruz işte' sonra devam ediyor 'bu sefer' diyor 'bu sefer tüm evin etrafını duvarlarla örüp anahtarlı kapı yaptıracağım. Bu durumdan diğer çocuklarımda etkilenecek ama bunu yapmalıyım.'
Tamamını Oku
