NEREDE OLDUĞUNU BİLİYORUM Şiiri - Jale K ...

...Alabildiğine sıcak bir Haziran akşamının sabahında, nemli rüzgârı yüzümüzde hissederek kendi ilçemize yol alıyoruz. Sadece bayramlarda düğünlerde ve bir de ölümlerde bir araya gelebildiğimiz memleketimiz… Yollar uzuyor adeta ve hepimizin yüzünde bir hüzün…

'Kalk İbrahim kalk Sevcan yine gitmiş' sanki hep bu haberle uyandırılmayı bekleyen babanın telaşı, eşine inanmamışçasına soluksuz tüm odalara bakıyor
'yok' diyor 'yine yok.' İki eli kafasında hızlıca giyinip evin topraklı yolunu bir solukta bitiriyor. Önce emniyet, sonra bütün ilçe sokakları, evler teker teker aranıyor. Yok, yok yok,

Bu kaçıncı kaçış bu kaçıncı acı... Hastanede bile bir yolunu bulup kaçan elbette bu korumasız evden daha kolay kaçacak. Evde gözleri yaşlı anne umutla bakıyor eşine ama yok! Usulca çöküyor dut ağacının dibindeki taşa ve oturduğu yerden eşine bakıp, 'bu Allahın bize imtihanı Şerife diyor bizde böyle imtihan ediliyoruz işte' sonra devam ediyor 'bu sefer' diyor 'bu sefer tüm evin etrafını duvarlarla örüp anahtarlı kapı yaptıracağım. Bu durumdan diğer çocuklarımda etkilenecek ama bunu yapmalıyım.'

Ve günler sonra Gaziantep İl Emniyet Müdürlüğü'nden gelen haberle baba ve amca hemen yollara düşüyor. Gitmek isteyip de gidemediği bu şehre girerken 'Ah Antep diyor sana böylesi gelmekte vardı' Biraz sonra Emniyet amirinin karşısındalar. Ve savunmasız boşluğa bakan gözleri ile kızı karşısında, sarılıyor 'ah be yavrum ah! ' Elinde kuru bir simit ve üzeri perişan halde babaya teslim ediliyor. Baba sevinçli buldum işte der gibi kardeşine bakıyor, 'ne olursa olsun buldum ya! '

Ve yıllar dört duvar arasında geçiyor, eve gelenler sevinç kaynağı oluyor Sevcan'a. Her gelene 'Gelin, yine gelin olur mu? ' diyor.

İşte ulaştık varacağımız yere… Puslu bir hava soluyoruz kapalı bahçeli evde hüzün anne ve babada usulca ağlıyorlar.

Her kafadan bir ses 'ilaç almış çok miktarda zehirlenmiş' kimisi diyor ki 'onun için kurtuluştu, kurtulmuş' yorumlar, yorumlar... 'Aman' diyor biri 'annesi de artık rahat eder, babası da'

Şerife hanım usulca 'hayır' diyor, 'hayır yanılıyorsunuz, ben böylesi bir kadere razı iken siz nasıl böyle konuşursunuz. O benim evladım akıl hastası da olsa benim yavrum' Gözlerini yumuyor acı ile.

Çocuğunu sokaklara bırakan anne babaları düşünürsek akıl hastası olan kızını böylesi koruyabilen ve onun için acı çeken ve ölümünü kabullenemeyen bu anne karşısında artık herkes susuyor. Acılı anne o anda insanlık dersi verircesine ağlıyor.

İşte tüm işlemler bitti her şey o son yolculukta sona erdi… Uğurladık birkaç metre bez ile. Kur'anlar okunuyor, dualar ediliyor.

Artık gitme vakti, vedalaşıyoruz teker teker.
Anne perişan, baba daha çok. Amcamın önünde diz çöküyorum oturduğu yere ve ellerinden tutup öpüyorum 'Üzülme amcacığım, sen görevini layığı ile yaptın, sen çok iyi bir babasın çok yoruldun, çok koştun, ama unutma ki diğer çocuklarında var o sebeple kendine çok iyi bakmalısın.'

Amcam yorgun gözlerini gözlerime dikiyor. 'Evet çok yorgunum çok ama biliyor musun şimdi artık bir şeyden çok eminim.' nedir der gibi suratına baktığımda devam ediyor 'ARTIK ONUN NEREDE OLDUĞUNU BİLİYORUM'…

24 Haziran 2008 J.Keskin...

Jale Keskin
Kayıt Tarihi : 21.7.2008 09:10:00