Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Özveriyi ve emeği bilen Kardeşim,'' o eski aşklar nerede '
derken, bir arayış,bir öneriyle sevgi,umuttur dercesine gayet net ve güzel bir anlatımla şiir sayfamızda.Sosyal ve kültürel temaları çok iyi işleyen Nehir Özen;şiirleriyle yüreğimize duygu yüklü bir yürek bırakıyor.Kutluyorum. tam puan +ant. Bu şiirinizle merhaba:arkadaş,diyorum. sizlerle onurluyum.Sağ olun. selam olsun.
Aşk aşktır.
Yüreğin yangısı/ İradenin mağlubiyeti.
Muradına ermese de sevgide yüreğin özgür zaferi
Yüreğine sağlık.
Şiirin başlığını okuyunca hemen, leyla ile Mecnun, kerem ,ile Aslı, ferhat ile Şirin, Zin ve Mem VE DAHA NİCELERİ GELİYOR AKLIMA. Vay be... ne sevdaymış, diyesim geliyor...
Kalp ile akıl arasındaki yokuşu çıkmak cesaretli olmakla bağlantılıdır. Yaşam koşulları zordur. Bu zorluktan bazı karakteri bozuklar faydalanıyor. Genç kızların yada erkeklerin duyguları sömürmek isteyenler oluyor. Ve bu yüzden eski aşkları yaşamak zor. Nerde o eski aşklar. Yüzünü görebilmek için saatlerce bekleyip yaslandığım duvar. Merhaba diyebilmek için cesaret aradığım vakitler
aşk dediğin kendini bir başkasına adamaktır şimdi adak olmak yeterine maddiyata bakılıyor yeme yuma sevdasındalar kutlarım eski aşklar arayan kalemi
güzel bir düet kutlarım
Aşk dediğin içten bir bakış,
O bakış ki kalbe girer olur nakış....
Harika dizelerinizi beğenerek okudum. Yürek sesiniz hiz susmasın. Tebrikler...
'Şimdiki aşklar gelip geçici
İnsanlar ise seçici
Bir anlık parlamayla yanan
Kibrit alevi gibi canan
Ne ısıtır ne de ışır
Ömrü kısa,
Her zaman sönmeye hazır..'
Para insanlığın önüne geçti ve doğallık ve ahlaki değerler bitti.
Şiirleriniz insan ruhunu okşayan çok içten nazik şiirler Tebrikler efendim. Selam ve saygılarımla.
O ESKİ AŞKLAR ÖLDÜ:(((((( Sanırım bir hayli de sanallaştı ve kolaylaştı..
Hani derler ya 'eski çamlar bardak oldu'
İşte öyle bir şey
Keremler yüreklerini sattılar
Aslılar asaletlerini kaybetti
İşte öyle bir şey
Tebrikler şiire şaire...
Bu şiir ile ilgili 51 tane yorum bulunmakta