Elimde not defterim ve kulağımın arkasında bir kalem…
Konak iskelesinde Karşıyaka vapuru beklerken,
Aklıma dolar aforizmalar oluk oluk, acımasızca…
Rüzgar getirdiği gibi götürür de düşünceleri.
Bugün rüzgar neden alabildiğine esiyor, neden?
Düşünürken kara kara, daha iskeleyi görmeden,
Martıların ciyaklaması çıkarır beni dehlizden.
Ağızlarda simit ve görebildiğince acımasızdır hayat.
Şimdi vardı gemi Karşıyaka kıyısına, yavaşça
Yaklaşır kıyıya ve insanlar acele eder.
Düşüncelerim o kadar derinmiş ki,
Elimi kulağıma atarım:
“Nerede kulağımdaki kalem? ”
Kayıt Tarihi : 11.6.2012 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!