Nerede Kalmıştım Şiiri - Zülfü Evin

Nerede kalmıştım, bilmiyorum,
Hatırladıklarım,unuttuklarımın sadece bir halkası.
Umutlar, hayallerde kurgulanalar;
Gerçek yaşamda beklentilerin bir yansıması.
Zihnimde beliren çizgi, sardı etrafımı,
Dünyamda oluşturdu bir Ekvator yayı.
Bir yüzü buz tutmuş, kapkaranlık,
Bir yüzü ısınmaya başlamış, alacakaranlık.
Kah çözülüp yelken açasım geliyor denizlere,
Kah donup dönüyorum mazilere.

Nerede kalmıştım, bilmiyorum
Bir hudut çizgisine paralel uzanmaktayım,
Sınırda gelgitleri yaşayıp yönümü şaşırmaktayım.
Bir kızıllık kaplamış gönül ufkunu,
İnceden yağar olup bölmüş uykumu.
Gecenin mayhoşluğu ile kendimden geçerken,
Rüzgar yön değiştiriyor, açıyor sana yelken.
Yoktan varlığa dönüştüren Hüda,
Okutmuyor, başa dönüyor kalıyorum orada.
Seni geçsem sökeceğim okumayı,
Anlayacağım, fani dünyadaki manayı.
Sönmüş,gözlerdeki ferler vakitlice,
Bir ipucu bekliyor yine de aklımdaki bilmece.

Nereden başlayacağım, bilmiyorum.
Harfle anlatılmaz, sözcüklere sığmazsın,
İnceden dökülür, şita olup yağmazsın.
Nerede ırmakları Okyanuslara bağlayan yollar,
Nerede bulanmış zihinlere saki olan kullar?
Bir uçurumun kenarında mesken kurmuşum,
Lalezar görünüşlü bir elden medet ummuşum.
08/12/2017