Nerede, düşeni, elinden tutup,
Haline gülmeden, kaldıran insan?
Nerede, o eski, o candan dostluk?
Nerede, o harbi, o seven insan?
Dostluklar, hep yalan, çıkar üstüne!
İnsanlar, hep kazık, atar dostuna!
Kediler, bürünmüş, aslan postuna
Nerede, o eski kalender insan?
Yalanı, riyayı, zamana yükle!
İnsanı, insandan, çekip ayıkla
Ki yoksa, yalandan, sen bir kayıkla
Gerçek denizinde, batıp gidersin
Kayıt Tarihi : 5.5.2016 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Günümüzde, dostluklar hep yalan! Öyle değil mi? "İstisnalar, kaydeyi bozmaz"
![Muhittin Sudi Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/05/nerede-dostluklar-hep-yalan-cikar-ustune.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!