Nerede bıraktık Insanlığı

Yanılmışız bize yanlış öğretilmiş.
Çocukluğumuzda saklambaç oynarken sobe olmadan yanımıza gelen arkadaşlıklar,
Ip atlarken, düştüğümüzde elimizden tutup kaldıran dostluklar.
Futbol maçında kaleye bizden önce geçen karşı takımlar, yenilince sarılarak teselli edilen sokak arkadaşlıkları.
Nerede şimdi masum insanlığımız,
Gençliğimizin deli dolu çağındaki, ilk bakışma korkuları, binbir telaşla kapıya koşmalar.
Camdan cama fısıldaşarak anlatma heyecanı,
Yalvar yakar izinle çıktığımız, mahalle arası dert ortaklarımız nerede ?

Çok mu eskidik , çok mu fazla tükettik, menfaatsiz
çıkarsız paylaştığımız, samimiyeti yüreklerde bulduğumuz insanlığımızı nerede bıraktık.
Hangi zaman dilimi içine girdik de , bu kadar duyarsız,kör sağır olduk .
Aç görsek sırtımızı döner, su isteyene baş çevirir hale geldik ,zulme sessiz kalır olduk .
Kapalı kapılar ardındaki feryatlara, kilit olduk, paraya mala güce anahtar olduk .
Mazlumu ezme yolunda, güçlüye basamak olduk ,
Bize bizden başka dost yok iken biz benlikten kurtulma çabasına eremedik.

Neden büyüdük ki , neden saflığı, masumluğu çocuklukta bıraktık, heybemize ınsanlığı almak yerine,sırtımıza vebali artık..

Peki çok mu mutluyuz? Çok mu rahatız? Huzurluyuz.
Hür bir vicdanla uyumak yerine, sabahı sabah eden kabuslara daldık.
Umudu paylaşıp, elele vermek varken biz ümitleri karartmayı,güce tapmayı seçtik..
Birgün kapanacağını bildiğimiz sahnede kötü oyuncu sıfatını hakettik mi ?
Nerede bıraktık Insanlığı hadi kalkın beraber bulalım..