Nerede başladık Şiiri - Adil Metan

En son bir aşk masalıydı bizimkisi
Ne güzel anlatırdı o mısralar ikimizi
Ve vicdan azabı duymayan kar tanecikleri
Beklide ayrılmamızın acı gerçekleri.

Biz yalnız ve yanlış aşkların aşıklarıydık,
Güneşle buzun bir arada olması gibi,
yada çölle okyanusların.
Ah kahpe kader ne başın var ne sonun.
(ilk zamanlar)
Ne güzel başlamıştı aslında bir roman gibi,
karşıma çıktın birden ve apansızın.
Kalbimi titretti bakakaldım bakışlarına,
ilk isteğimdi dokunmak o narin saçlarına.

Dudakların sanki bir ibret saçıyordu,
bakışlarınsa havalı bir gurur!
Sanki yeni açmış bir gonca gül,
Ben böyle asalet görmedim bir ömür.

Hep böyle kalacak sandım bu sevdayı,
kimse bozamaz derdim bu sevki sefayı,
ve geldi çattı ayrılık zamanı,
işte o zaman anladım gerçek hayatı.
(sonra)
Yanımda yoksun artık bir ölüm sessizliği,
baş ucumda sensiz oluşum.
Hatıra bıraktığın o şarkı,
İçtiklerim değil o kalbimi yaktı.

Bak bir tanem hiç kimse için ağlanmaz,
ağlamaya değer insan olmazsa.
Döktüğümüz göz yaşları sayılmaz,
gül tanem senin hasretine hiç dayanılmaz.

seni anlattım son piyesim de,
gözlerindeki ışıltıyı, sevgiyi o aşk bakışları,
seviyorum derken o derin haykırışlarını,
ve ayrılarken mutluymuş gibi görünüp asil duruşların.

Kalemime sığan tek bir satır yoktu aslında.
bana, sana dokunuşlarımı bıraktın hatıra.
senle yaşadığım her saniye ve her ana,
düşman olmaya çalışıyorum aslında.

Biliyor musun artık hiç gülmüyorum,
ne zaman gülsem senin bana gülüşlerin geliyor,
ne zaman biraz sevinsem,
Senin beni sevişlerin geliyor hayalime.

(ve gittiğin gün)

Sanki beni unutmaktı gözlerindeki bakış,
merdivenlerden inerken o elveda diyen arayış,
kirpiklerinden dökülen o narin serdeliş,
benimde ecelimdir beklide son haykırış.

O kapıyı kapatışın vardıya,
Kalbimi söktü aldı yerinden.
Sana dur bile diyemedim.
Sabahlara kadar hep gelmeni bekledim.

Neydi bizi bizden ayıran bir tanem?
Yoksa anlattıgım o yalancı masal mı?
Yoksa seni senden çok kıskanmammı?
Beni böyle sensiz bırakan neydi,
Beklide çok sevmemim bir bedeliydi.

Gitmek miydi tek çözüm sana soruyorum?
Çareler beklentiler bir çıkış arıyorum.
İnan ki sevdiğim gitmene bir türlü alışamıyorum,
Sabahları uyandığımda hep baş ucumda sanıyorum.
(Sen yokken)
Hiçbir şey senin gibi değil bir tanem.
Kimse senin gibi sevemiyor,
yıldızlar bile artık kaymıyor,
her gün o sokaktan geçtiğim de;
ağlamak istiyorum bağrım yanıyor.

Sensiz olmuyor sevgilim,
senle yaşadığım şehir beni boğuyor,
ne zaman gitsem o cay bahçesine,
tüm hatıralar hep seni soruyor.

Senle yürüdüğümüz o liman,
Geçme artık buradan diyor.
Seni görmeyince yanımda,
tüm aşk gemilerini bekletiyor.
(ve son çırpınış) ,
Aslında sebebi yoktu bu romanın,
kalemle tarifi yok sensiz olmanın.
bekli de şimdi başkasında kolların,
elveda gülüm elveda
bu sana son haykırışlarım.

Adil yaşadı bu çileyi,
o bırakıp gitti kalbine bıraktı lekeyi.
Bu aşktan hatıra kalan bu şiir,
eyer göz yaşı yoksa bu mısralarda!
birde sen yaşa sayfayı başa çevir.