Nerede Şiiri - Kazım Üçok

Boşalmış yollar sokaklar
O dostlar o insanlar nerede
Kapılar kapanmış sönmüş ocaklar
O yarenler o canlar nerede

Zaman susmuş saatler durmuş
O gülen yüzler gülmeyi unutmuş
Üstüne inmiş acılar perde-perde
O düğünler o halaylar nerede

Yanmış yıkılmış yaylası dağı
Viran olmuş bahçesi bağı
Sevgiye hasret kalmış toprağı
O yaratan eller o çınarlar nerede

Nerde gölgesine sığındığımız ağaçlar
Nerde başımızda döne döne uçan kuşlar
Günde beş defa küsüp barıştığımız arkadaşlar
O coşkular o kahkahalar nerede

Bülbül güle küsmüş gül bülbüle darılmış
Yaprak dala küsmüş dal yaprağa kırılmış
Suları çekilmiş çoktan dereler kurumuş
O gürül gürül akan pınarları nerede

Çobanlar üflemiyor kavalını yamaçta artık
Süt vermiyor güğüm-güğüm davarlar
Ne yanan bir çoban ateşi uzaklarda
Ne dağların ninnisi çıngıraklar
Anılar saklı sanki o siyah gölgelerde
Meleşir kuzulu yaylaları nerede

Baktığım her yer sağır sessiz
Gördüğüm her yer karanlık
Ruhumun titreyen tellerinde
İsyanlar başlar artık
İçimde gurbet sürgünü bir keder
Ben gönlümden ziyade
Gönlüm benden derbeder

Ne zaman memleket geçse aklımdan
Takılır bir sürmeli türküye yanar yüreğim
Ne zaman yolum düşse sıladan yana
Dert dokurum acılar gergefinde
Kanar yüreğim!

Kim bilir kaç tövbe dökülür dudaklarımdan
Kaç pişmanlık kaç ah!..
Kaç hatıra canlanır hayalimde
Kaç nedamet kaç eyvah!..
Sanki bir yavru ceylan ağlar kirpiklerimde
Yağmur yürekli o canlar
O insanlar nerede...
Nerede!..