Nerede hani, sayfalar dolusu,
Aşk şiirleri yazdığın sevgilin,
Nerede hani saatler boyu,
Aşk romanlarından özetler okuduğun sevgilin.
Nerede onu andıkça gülümseyen,
Onun hayalinden başka şey görmeyen,
Daima o’nu düşünüp, hayal eden,
O güzelim gülen gözlerin, nerede?
Hepside yok olmuş gibi.
Yoksa, sana veda mı ettiler şimdi?
Yok olmuş, ayrılmışlar, uzaklarda sanki,
Senin, onlar için beslediğin ümitlerin nerede?
Hayır arkadaşım olmaz böyle.
Gözlerinde, ellerinde, düşüncelerinde,
Hepside, bak seninle birlikte.
Senin onlara hakim olduğun, günlerin nerede?
Haydi otur, yeniden hayal kur o gözlerle,
Aç ellerini de, seni bu hallere koyanlara,
İsyan et ne olursun, bir kere,
O zaman, sana yardımcı olan düşüncelerinde,
Yanına geleceklerdir. Sessizce, belkide.
Arkadaşım, sevgilim yok artık diye,
Kendini böylesine harap etme,
O güzel günlerin hayalleriyle,
Her gece kaprislere bürünme,
Aç gözlerini be arkadaşım.
Bir gün gelecek şu yaşadığın Dünya’da,
Benimde olmayacak, ne arkadaşım,
Nede bana yardımcı olacak tek bir dostum.
O eski günlerini andıkça ve ağladıkça,
Birkaç kişi alay etmek için sana,
O eski dostlarından haber sorarlarsa,
Nerede diye seni rahatsız yapacaklarsa,
Sakın üzme kendini, arkadaşım.
Yoksa senin yolunda düşer meyhanelere,
Senin için ne gündüz bellidir, nede gece,
Hergün bir meyhane köşesinde isyan ede ede,
Kadehini yudumlayacaksın, belkide.
Meyhaneden çıkınca gezersin hep avare,
Arkadaşım yok diye, üzersin kendini bir çare,
Göz yaşlarını kadehinden içersin, şarapla birlikte,
İçersin, nerede benim dostum, sevgilim diye diye,
Arkadaşım, göster varsa bana, hani nerede?
Dostsuz, aşksız, sevgisiz kalınca,
Hayata küsmüş bir insan var mı başka?
Var mı? Nerede? Beni baştan yarat diye Tanrı’ya,
İsyan eden bir başka insan daha,
Nice insanlar vardır, belki senin gibi neşesiz.
Fakat hiç biride, senin gibi kalınca çaresiz,
Hayata küsmüş değillerdir. İnan ki bana,
Eğer bir tanıdığın varsa, lütfen göster bana,
Arkadaşım, o zaman gençliğini,
Sana ait olan her şeyini çevir virana,
En içten saygılarımla, diyeyim sana,
Arkadaşım, şunu hiç unutma,
Senden ayrılmak istemiş sevgilinin
Peşinden, sen erkeksin sakın ağlama.
Ankara
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 7.12.2005 23:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cahit Pehlivan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/07/nerede-31.jpg)
Sana ait olan her şeyini çevir virana,
En içten saygılarımla, diyeyim sana,
Arkadaşım, şunu hiç unutma,
Senden ayrılmak istemiş sevgilinin
Peşinden, sen erkeksin sakın ağlama.
giden gitmiştir zaten...gittikten sonra ağlanmanın sızlanmanın anlamı ney eğer aşkı yaşatacaksan onu kaybetmeden önce yap birşeylerde kaybetme...kaybettikten sonra ağlasan sızlansan ne fayda...haklısınız sevgili kaybettikten sonra ağlamanın sızlanmanın anlamı yokki...
Hayat başlangıç çizgisi ile final arasında kalan yol değil sadece. Tek bir koşudan ibaret değil. Her aşkın sonu olsa da; aşklarla sürer hayat, süslenir, renklenir. Gün gelir ipi göğüslersin. Gün gelir yeni bir koşuya başlarsın. Yine sevinç çığlıkların yankılanır sessiz tribünlerde. Alkışlar beklersin. Mutluluğunun paylaşılmasını. Dönüp bakarsın, kimseler yok. Yalnızsın. Şaşırırsın. Çılgın sevişmelerden sonra soluk soluğa kalıp mırıldandığın tümceyi tekrarlarsın: keşke bitmeseydi...
yaşımda elvermiyor daha.
Gerçi biz kendi gençliğimizide biliyoruz ama neyse.
Selam dostum.
saygı ve sevgimle.
TÜM YORUMLAR (3)