Gecenin yorgun köşesine oturdum.
Ellerimle sıktım başımı.
Düşünceler ağır.
Düşünceler ölüm.
Kalbimi unutsaydım.
Kalbim yaşamak için kırık kanatlarıyla çırpınıyor.
Bastığım topraklar avutmuyor beni.
Hiçbir şey eskisi gibi değil.
Hiçbir şey eskisi gibi değilse,
Bende mi eskide kaldım.
Eski nedir ki..
Giden insanlardan ibaret anılar.
İçimdeki boşluk gittikçe genişliyor.
Dar geliyor bedenim.
Kuşlar bile yeterince özgür değilken,
Ben ne diye sızlanıyorum.
Kalbimi kemiren keder
Bir şeylerin özlemi.
Adlandıramıyorum.
Herkesin bir evi vardır ya..
Ben bilinmeyen evimi özlüyorum.
Kayıt Tarihi : 9.2.2017 15:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alev Cetin](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/09/nerede-204.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!