Nere Gitti, Ekrem Şiiri - Naki Aydoğan

Bağ bahçe ve tarlada ürünler toplandı
Bir depoya kondu.
Nere Gitti.
Fabrikada ambalajlanıp tırlara yüklendi.
Nere gitti.
Ekrem, ekmek almaya bakkala gitti.
Her şey bakkala nasıl geldi.
Bakıp alıyor insanlar.

Dalından topla koy bir yere.
Nerede başka bir yerde.

Ekrem, bir yerden alıp bir yere koyamadı.
İşten çıkarıldı.
Zincir kırıldı.
Ekrem’in hanesinde ziller çalıyor.
Çoluk çocuk karınlar gurulduyor.
Açlıktan dili sarkmış kızı Ayşe’nin saçı açılmış.
Görenler kabahatli bulmuş.

Toplum, insanı da alıp bir yere koymak istiyor.
Ama Ekrem boşta duruyor.
Devlet çocukları okula istiyor.
Yener, askere çağrılıyor.
Ekrem, yerinde duramıyor.
Sokak sokak iş arıyor ama bulamıyor.

Çöpleri karıştıranlara karışıyor.
Çöpü çöpten alıyor,
Geri dönüşüm yerlerine koyuyor.
Bir şeyleri bir yerden alıp bir yerlere koyma işine devam ediyor.
Geçim zincirine telle olsa da yine bağlanıyor.
Ara sıra ağlıyor.
Bazen de gülüyor haline.

Bir gün çöpten bir antika buluyor.
Antikayı araştırıyor.
Antikacıların antikacısını buluyor.
Ona götürüyor,
Antikacı ilan oluyor.

Oturduğu yeri değiştiriyor.
Yener, askerden dönüyor.
Ayşe, evleniyor.
Elif, üniversiteyi kazanıyor.

Bir gün de bir arkadaşını hastanede görüyor.
Ruh sağlığı bozulmuş.
O da işten çıkarılmış ama kaldığı yerde direnmiş.
Kendini alıp başka bir yere koyamamış.
Düşüne düşüne fikrini yitirmiş.
Fikirsiz, kirsiz ak pak kalmış.

Ekrem, kendi kendini sağalttığına bin şükür etmiş.
Hayatına kaldığı yerden devam etmemiş.
Antika nedir diye sormuş?
Kalite eskitme demiş.
Yeni ressamların iyi resimlerini toplamaya başlamış.
İyi fikirleri destekleyici olmuş.