Nerdeyim Ben Şiiri - Oğuz Yazıcı

Ben yeni umutlara kucak açmış değilim.
Her akşam bir güneşin battığı yerdeyim ben.
Gözlerim buğulanmış, düğümlenmişse dilim;
En taze acıların yattığı yerdeyim ben.

Bu dağların öfkesi, efkârı hep yabancı.
Tepesinde bozkırlar, eteklerinde acı.
Boynumda bir cellâdın kıldan ince kılıcı;
Lâl edilmiş kalplerin attığı yerdeyim ben.

Hayaller âleminde yaşamaktan bizarım.
Unutulmuş hislerin ötesinde ben varım.
Bilmediğim yollarda gizlenmiş adımlarım;
Sonsuzluk afakının bittiği yerdeyim ben.

İçimde hala saklı bir çocukluk hevesi.
Gitgide yaklaşıyor karanlıkların sesi.
Kulağımda çınlıyor yalnızlığın bestesi;
Her gece baykuşların öttüğü yerdeyim ben.

Acılar kenetlenmiş susmayan hecelerde.
Çıkmasın, duygusuzsa, bahtıma eceler de.
Karanlığa aşina gözlerim gecelerde,
Mehtabın kaşlarını çattığı yerdeyim ben.

Göğsümü parçalarken kalbimin atışları
Kaybettim hep içimde bitmeyen savaşları.
Gözlerimde titriyor zamanın gözyaşları;
Vuslat gemilerinin battığı yerdeyim ben.

En derin acıları duysam sonsuza değin,
Peşinden koşmak, artık nafile, bu gerçeğin.
Bin özlem ateşiyle tutuşan bir yüreğin
Ecel soğukluğunu tattığı yerdeyim ben.

(09.10.1997)