Nerdeydiniz Arkadaş? Şiiri - Kazım Karagöz

Mustafa Kemal Mersin'i gezdiği bir günde
Köşkler konaklar görür ana yolun üstünde;

Vatandaşlar karşılar valiliğe gelince,
Elin öpenler olur arabadan inince.

Bakar ki üstlerinde düzgün giyeceği yok,
Avurtlar içe çökmüş, düzgün yiyeceği yok,

Der ki konaklar gördüm, şatafatlar içinde,
Sağlı sollu dizilmiş kim oturur içinde,

Hatta tutar kolundan yakındaki birini,
Biraz eğililir bak der, gösterir oradakini.

Şu kimin der? Kirkor'un, şu öteki? Jakopun,
Ya onun yanındaki? O da zarraf agopun! ...

Kızar köpürür der ki, haline bak be adam!
Onlar konak yaparken, sen nerdeydin be adam?

Vatandaşsa başını hafif geriye atar,
Gözleri uzun uzun uzağa bakar, bakar...

Usulca Yemen'deydim öncesi Çanakkale,
On bir yıl cephe gezdim ondan geldim bu hale...

İşitince bunları duraklar donar kalır,
Sorduğuna pişmandır epey sessizlik alır;

Başını öne eğer valiliğe yürürler,
Yıllar yılı anlatır, en utandığım an der...

Ya şimdi Tüpraş kimin? Shell'in şu İngilizin!
Ya liman? o Yunanın, ya Petkim? Ermeninin

Hatay'ın yüzde kırkı, Urfa'nın çoğunluğu,
Hatta soran bile yok kimin güneydoğuyu?

Demezler mi vatanı elinizden alırken?
Nerdeydiniz arkadaş siz vatansız kalırken?