Nerdeydin Baba? Şiiri - Yorumlar

DÜNYANIN GELİŞMEMİŞ VE YA AZ GELİŞMİŞ ÜLKELERİNDE YAŞAM AYNIDIR..ÇAĞDAŞ VE DEMOKRATİK OLMAYAN ÜLKELERİN YAŞAM KOŞULLAR ORTAKTIR VE BU YAŞAM KOŞULLARININ ACISINI DA ÇOCUKLAR ÇEKERLER..ÜLKENİN ORTAK BİR KONUSUNA PARMAK BASMIŞSINIZ..KUTLUYORUM..
DOSTCA KALIN..

'Nadirde olsa sokaklar da insafla başımı okşayan her adama
baba demedim ama
Sahipsiz bulduğum her anne mezarı annemdi
Güllerimi koyardım başucuna ben sesli dua ederdim
O’da beni sessizce dinlerdi


Şiiriniz sadece toplumsal bir gerçeği anlatmakla kalmamış;birde yaralı yüreğin acısını hissettirmiş...Kutluyorum sizi...

Annesizliğin ne olduğunu ben 11 yaşımdan beri bilirim..İşte bu nedenle sarılıyorum, tüm annesizlerin ve yavrularımın sevgi bekleyen yüreklerine...

Duyarlı yüreğinizi kutluyorum

Saygılarımla

Mine YİRMİLİ

şimdi ne yazsam az. duyarlı yüreğinze sağlık.
Baki selamlarımla

Üstad ben ne yazsam ne söylesem boş üstad boş yüreğine, kalbine, gönlüne, kalemine, sana sağlık üstad şiiri okumadım yaşadım tebrikler

Ben, yetiştirme yurdunda büyüdüm. Allah devletimize zeval vermesin. Okuldan kaçtım sokaklarda yaşadım. Onun için sokaklardaki yaşamı iyi bilirim; bir farkla bizim zamanımızda tiner koklamak, bıçak taşımak gibi şeyler yoktu. Yinede sokaklar tehlikeliydi. Direndim ve kurtuldum.
Bu yaşıma kadarda sabıkam olmadı.

Şimdiki sokak çocukları insana düşman olarak yetişiyor. Onları sokaktan kurtarmak, devletin olduğu kadar, bizimde görevimiz.
Tebriklerimle on puan.

Şiirinizi rahatsızlığım nedeniyle biraz geç okudum...gecenin ilerleyen saatlerinde...yarında yapılacak çok işim vardı aslında...En duyarlı olduğum konulardandır bu temalar...bazen yuvalara yurtlara giderim ve oradaki kimsesiz[ çocuklara kısada olsa baba olmaya çalışırım....yürekten yaraladınız beni...keşke sabah okusaydım..uykumu kaçırdı bu hüzün dolu şiiriniz....saygılar...

Çok can alıcı bir konuya değinmişsiniz, içim burkularak okudum şiiri. O çocuklar bizim çocuklarımız, hiç hak etmedikleri şekilde yaşamaları hepimizin şuçu, onlar o kadar masum ki ama sokakta bir canavar keseliyorlar nedeni de yine bizleriz. Onları gördüğümüzde adeta korkuyoruz, bize zarar vermelerinden çekiniyoruz. Oysa onlar küçücük bir şefkat görseler o masumluklarına hemen geri dönecekler. Bu konuda o kadar çok yazılacak şey var ki. Sizini bu duyarlı yüreğinizi kutluyor tam puanımla saygılar sunuyorum...

Büyüklerim umarsamazlıklarından sokaklara düşmüyr mu ki çocuklarımız., ne düşerken ne de düştükden sonra görüyoruz onları. Güzel bir konu işlemişsin kutlarım.

Konusu itibariyle harika bir şiir,mükemmel bir anlatım.kutlarım kaleminizi sayın hocam.

Hassas bir iç acısı,Sn:Gören kaleminiz daim olsun efendim.