gri bir sisin ardında saklı şimdi
çocukluğumun geçtiği
o küçük mahalle…
hafif sersemlemiş bir lodos dokunuyor yüzüme
yan yana sıralı komşu evlerin bahçelerinden
çıkıp…
anımsayacak sanıyorum
geçip gidiyor
buruk bir yalnızlığa sığınıyor içim
dizlerimde iyileşmeyen yaraların müsebbibi
çakıl taşları diziliveriyormuş gibi geliyor boğazıma
sessiz hıçkırıklar yerine...
kalmamış kimsecikler
ağlamaklı bir ıssızlık çöküvermiş öylece
masallardan çalıntı yaşadığımız
günlerimin geçtiği o yer midir burası…
çocukluğumun minik buseleri
baharın sıcak güneşi
saçlarıma taç yaptığım papatyalar
asmamızdaki serçelerin canhıraş cıvıltısı
oyundan zaferlerimin çocuksu çığlığı
yeşil, kokulu elma satıcısı
nerdesiniz……….
ağır geliyor büyümeler
ve büyüyor yalnızlığım
her acı yeniden diriltiyor sizi
ve size dair ne varsa
terk edilmiş, unutulmuş
ıssız bir viranede yapayalnız
sessizliği dinliyorum şimdi
çıkıp gelse komşu teyzeler
ellerinde örgüleriyle
doluşsalar hani bahçemize
geçim sıkıntısından söz etseler mesela
kurumaya yol alırken ipte çamaşırlar
eşlik etse ağustos böceği
akşamı müjdelese hafif bir esinti
sonra
babam görünse başında yolun
elinde file ve gazetesiyle
koşsam ona sıcacık
umutlarım yeniden dirilse
ve ben
mutlu mesut unutsam
büyümeye dair
herşeyi………
Günay Aydın 2
(20. 04. 2012)
Kayıt Tarihi : 20.4.2012 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"beni çağırıyor biliyorum
nehirdeki eğri kavak
bahçedeki dut ağacı
erik ağacı
gül fidanları
kır çiçekleri beni çağırıyor
tozlu yollar
ahşap evler
sevdiklerim
kış odaları beni çağırıyor
bağ evleri
komşularımız
sere serpe uzandığım toprak
bahçenin kıyısından akan nehir
arı kuşları
bal petekleri
hayallerim
sevgisine doyamadan kaybettiklerim
çocukluğum gençliğim beni çağırıyor"
Ne güzel bir yoldaş bu böyle, bayıldım.
Çok sağolun Nazan Hanımcım.
Sevgiler, selamlar....
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Şiiri ve Öğretmenimi tekrar kutluyorum...
Of of... Hiç büyümese miydik keşke?...
'Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer ' dedirten bir şiir. Hüzünle okudum. Gariptir, hüzünlü olmasına rağmen huzurlu bir havası, tatlı bir akışı vardı şiirin. Bu da sevgili öğretmenim Günay Aydın kaleminin farkı olsa gerek. Kutluyorum beğeniyle.
Yaşamın ağırlığı ile büyüyenler için, geçmiş 'altın' değerindedir... Çünkü geldiği yeri 'dişiyle, tırnağıyla' kazarak gelmiştir... Arada bir dönüp bakmak ister.. İster ki o anılar, gelinen 'dikenli yollar' bir kez daha anımsansın, geçmişteki 'tatlı anların' gücü sarsın yine..
Çok güzeldi şiir.. Kutlarım Günay Öğretmenim..
TÜM YORUMLAR (26)