Nerdesin, Yıllarca Hasretini Çektiğim Se ...

Nerdesin, yıllarca hasretini çektiğim sevgili? Nerdesin, hayâllerimin
güvercini, rüyâlarımın üveyki? Nerdesin baharımın müjdecisi?
Izdırab dolu günlerimde, uykusuz geçen gecelerimde hep yolunu bekleyip durdum.
Ufkumda beliren her karaltıya, 'bu O'dur' deyip, mutluluk türküleriyle yollara döküldüm
Guruplara kadar beklediğim nice günler vardır ki; kolum, kanadım kırık sensizlik kuyuma dönerken,
zambaktan hülyalarımla teselli olup durdum. Her yeni gün, benim için tasa ve kederden
esintilerle gelip ruhumu ezerken, hep müjdeleyeceğin baharın ümitlerini nefes nefes içime
çekiyordum Nerdesin ve ne zaman geleceksin, Billahi, şu ölgün ruhumun, pörsümüş gönlümün
hayat mumları sönmek üzeredir! Eğer canlara can katan temiz soluklarınla imdada yetişmezsen,
kuruyan gönlümde, suyu çekilen havuzlarımda yaprağı dökülmedik tek nilüfer kalmayacaktır.
Bağban gideli, bağ bozulalı sanki asırlar oldu. Gönül topraklarım sen den önce kuruyup çatlamaya
başlamıştı seninle ümitlerim tomurcuğa durmuştu,vedan çabuk geldi hazırlıksız vurdu,şimdi bir
başdan bir başa çöle döndü.gönlüm. Ben bu uçsuz bucaksız kenan çöllerinde sensizlik kuyusuna
düştüm ve gördüğüm her kervana, Yusuf'un gömleğini soran Yakup gibi seni sordum ve yoktu ne
gömleğin nede senden bir haber ve geri döndüm sensizlik kuyuma.yeni umutlar beklemeye koyuldum.
Sessizliğin ve kimsesizliğin içimi yalnızlıkla doldurduğu, bu insiz, cinsiz kuyuda, kaç defa sinekleri kartal;
elsiz, ayaksız kötürümleri İskender diye alkışladım. Arkasından koşup durmadığım kâfile kalmadı. Ama sen,
hiçbirinde yoktun! Karşılaştığım dostların,bana senden bir ses,bir nefes bir işik vermeyecek kadar zalim di ve
biliyormusun ne zalim bir hüsran dı anlatamam. bakışları miyop gibiydi,zaten sevgimi görmesini anlamasını
beklemiyordum da,sözlerin de senden esintiler ümit etmiştim,oysa onun sözlerinde senin coşkunluk ve tebessümlerin,
sevgin,anlayışın göze çarpmıyordu.. Zaman benim için hep uçsuz bucaksız kenançölü, mekan bin kuyu oldu,ve ben
her kuyuda bin Yusuf oldum. kararan ufuklarda, hilâl arar gibi yolunu gözlüyor, her yüzde seni hayâl etmek, her çığlıkta
senin türkünü duymak istiyorum. Sana hasret, sana susuz ve sana tutkunum..!
Seni vefalı, seni harbî, seni şuurlu ve seni hep becerikli tanıdım. Atmosferine sığınan,sevgisizlik görmez bildim. Sen
sadakat ve samimiyetin bestesi oldun. Gönül verdiklerinin ağlamasıyla ağladın; gülmeleriyle de güldün.
Onlar için inledin ve onlar için sevindin. Yüce gönlüne ve yukarılarda pervâz eden ruhuna, maddiyat ve dünyalar
kement olamadı. Pürvefâydın yürekdendin..! şimdi nerdesin kardelenim.
Kafdağından ağır bir yükün altına girerken, ne yaptığımın şuuru içinde ve kararlı idim. Onun için ne yolların sarplığı,
ne de önüne çıkan kan-revândan deryalar, bende gevşeklik, bende yılgınlık ve bende vefasızlık meydana getiremedi.
Bir karasevdalı gibi girdiğim bu yolda, senden gelecek her türlü duruma amadeyim demiştim..!
Hani bir keresinde, neden ben demiştinde,sana; seni görmeden bilmeden kapıldım,gönlüm aktı,bir kelebeğin ateşin ışığına
koştuğu gibi,pervasızca sana koşuyorum,ateşinle beni yakma! ışığınla sevindir demiştim,hatta dilersen de beni yak ama ne
olur büsbütün terketme demiştim,sende söz vermiştin yakmamaya.şimdi nerdesin.....
Ve yine bir defasında, benden isteğin ne demiştin,ve sana,yaz sıcaklarında kavrulmaktan yorgun düşmüş münzevi gönlümü
soğuk kış karları örtmüşken,bana baharı müjdeleyen kardelenim ol demiştim,ve sende bana bahar vadetmiştin.şimdi nerdesin.....
Hatırlarsan bir başka zaman, ya sana gelmeden ölürsem ne yaparsın demiştin,de sana acilan kapılarımı sonsuza dek
kapatırım demiştim,sözümde durdum ve hep te duracağim
Gözlerim yollarını gözlerken, dilim davet türkülerini söylerken, yıkık gönlüme,küçük hatıralarından,büyük tohumlar ekmeye
başladım,şimdi onları büyütmekle meşgulüm,onları hiç soldurmayacağim,gözlerimden,gönlüme yol açacağim onları sulamak
için hergün ağlayacağim,sessizce içten içe ve derinden.ve sana geldiğimde filizlenmiş olacaklar,ben siz ne yaptın diye sorunca,
buket buket sana sunacağim ve sen onları tomurcuğa dönüştüreceksin,engin şefkat ve merhametinle.
Gözlerim ilk geldiğin yolda takılıp kaldı. Ve, yıllar yıllı, bir daha geleceğinin ümidini, içimde besleyeceğim. Ve
hayâllerinle avunacağim usanmadan,bıkmadan,ümitle. Bu ümit, bu azimle sonsuzlara kadar, her şafakta seni arayacak ve
her kervandan seni soracağım. İnan, ne benim yalnızlık ve hasretim, ne de sensizlik kuyusunun uğultuları habire kudurup dursada,
senin yolunun delisi,varlığının dilencisi olmadan beni vazgeçiremeyecektir...!