Nerdesin Sevgili Şiiri - İlhan Keskin

Nerdesin sevgili, ay düştü gönlüme, mehtaba tutsak kaldım.
Hiç çekilmiyor geceleri yalnızlık, beni yıldızlar esir aldı.
Aklıma, senli zamanların melodisi geliyor, hüzünleniyorum.
İçim bir acıyor ki sorma gitsin, hüzünlerin esaretine giriyorum.
Ve yine başlıyorum, sana, sensizliğinin adına şiirler yazıyorum.
Efkârım depreşiyor kalem yazdıkça, ahları çekiyorum ardı sıra.
Halime acıyor tepemde uçuşan martılar, birde parktaki akşamcılar.
Oflarımıza karışıyor, acıklı bir şarkı çalıyor, bir kenarda ki kemancıdan.
Nara atıyorum, patlıyorum isyana dair, içmeden sarhoş oluyorum.
Nerdesin sevgili, yokluğunun acısıyla inleyerek, yollarını gözlüyorum.
Ben sensizliği, İstanbulun boş sokaklarını gezerek, kendimi kandırıyorum.
Ve Üsküdar’ın karşı kıyısından, kız kulesine bakarak avutuyorum.
Her boğazdan geçen gemilere, boynumu bükerek hasretle bakıyorum.
Akşam batımlarını hüznümü karıştırıp, senli ne hayaller kuruyorum.
Mor akşamlara kaptırıyorum kendimi ve bir öksüz kalıyorum ki
Nerdesin sevgili, nerdesin zaman sonlara yakın sen hala gelmedin
12.01.2015
SAAT: 00.54