Sana "şiir yazmayacağım!" demiştim.
Yazamadım da...
'Seni anlatabilecek bir kelime yok lügâtlarda..."
Desem de kanma!
Anlatabile-yorum çünkü..
Okunmamış şiirlerimi ezberlettin kuşlara,
Yazılmamış dizem oluşunla
Ve
Sesinin kulaklarımda
bestelenmemiş bir senfoni oluşuyla...
Sana şiir yazacağım, yazmasına da..
Harfler küsüyor kalemime!
"İlk beni yazmalısın!" diye..
Sonra kıskanıyor kelimeler,
Seni seviyorum diye..
Ağlıyor virgül:
"Yeter artık beni kullanma!"
Kızıyor nokta:
"Beni sevdânda harcama!"
Oysa benim sevdâm,
Sana yan yana üç nokta...
"Sana şiir yazmayacağım,
Gecemi aydın eden aydınlık!.."
Yazamayacağım...
Dil tükendi,
Harf tükendi,
Çözdün mü benim ne'msin sen..?
Çözemezsin!
Çözülmez bir şiir şimdi,
Yazılmamış her ne varsa O’sun sen!
Bir gün göçüp giderken okuyacaksın;
Yüzümde cansız ama canlı bedenimi,
Toprağa verirken...
Hayat boyu okuduğun şiir,
"Bendim!" ben...
Dilerim Rabbime kavuşurken,
Melekler sorduğunda da...
Bir tek seni isterim ben!
Sana şiir yazabilseydim; şâirler kıskanırdı..!
Şu koskoca evrende,
Hangi lisân anlatabilir?
Bende nerdesin sen...
Kayıt Tarihi : 17.5.2020 07:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yolu, karmaşıklık raddesinden çokça geçen şâirin gecesini gündüze bağlayan noktada karaladığı düz, anlaşılır, estetik kaygı güdülmemiş lâkin derin mânâlar içeren bu yazınına siz, kıymetli okuyucular bilmem şiir der misiniz? Zirâ öyle temennî ederiz, biz! [Hüzünlü Okumalar...] ♤♡◇♧

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!