Nerdesin Osman Şiiri - Osman Utkan

bir vardı
evveli yokken zamanın
kalburu yokken samanın
gerçek hiç olmadığı kadar
uydurulmuş masal değil
yaşanmış hayal değil
öykü bir annenin
çünkü çok acı çekmiş birinin

bilmeyenlerin yanında
merhamet nedir
zülüm nedir zalim kimdir
işkencede zalim koca
eğlencede mutlu kuma
kimse duymaz
koca caymaz
kulakları patlatır feryat figan
anneydi ağlayan
acımıştı can
kırılmış kolu kanadı
dudağı değil içi kanadı
bağırdı
yavrusunu çağırdı
oğluna ulaşmadı feryadı
“nerdesin Osman”

hastaydı oğlu
hataydı evlendirmek
dalga geçilir marazlı diye
kızılcık içilir
daha kötüdür diye diye
burnu kanar
yanı başında kırmızı güller açar
kafesten bir kuş uçar
zaman mekan donar
bir anne bir çığlık
yürek yanar
“nerdesin osman”

yaşlı bir kadın
küçük bir oda
eski bir yatak
üstüne uzanmış o da
kendisine ortak
küçük bir kız
orada kalırlar koca bir kış
rahmettir yağmur yağar
odada damlalar onu boğar
damdan daha çok gözyaşları akar
ağlamak biter hıçkırır
bir yetim anne haykırır
“nerdesin osman”

görmez göz
evlat görülür
gören öz
duymaz kulak
oğul duyulur
aslında uyumaz
onunla uyulur
beyazlar giyinir
insanlar dövünür
bağrında taş yerine
oğlunun resmi ve bir ayna
kalbiyle yan yana
ona yürür
tebessümle onu arar
“nerdesin Osman”

Not: Rahmetli dayım ve neneme ithaf olunur.