Nerdesin İnsanlık Şiiri - Erhan Erbil

İnsanlık ölüyor mu acaba?
Daha çok arıyorsun kimsesiz kalınca.
Kapını çalan bir Allah’ın kulu olmayınca,
Kaybolan insanlığı arıyorsun gün boyunca.

İnsanlık insan olmanın gereği,
Delikanlı her kişi taşır bu yüreği,
Herkesi düşünür düşünmez bir tek kendini,
Faydalı olmaktır insana onun tek hedefi,

İnsanın olduğu her yerde hep o olmalı,
İnsanla insanı kardeş yapmalı,
Dünyanın bağrına sevgi tohumu atmalı,
Çarşıda pazarda yolda sokakta gönül almalı,

Nerdesin ey insanlık nerdesin,
Herkesin ihtiyacı var sana bilir misin,
Çakmak çakmak yanan gözlerinin,
Işığına ihtiyacı var hepimizin,

Suratı asıklara güler yüzsün,
Yolda kalmışlara doğru yolsun,
Darda kalmış garibanlara bolluksun,
Yaşlı bir amcanın elindeki bastonsun,

Sen varsın artık her köşe başında,
Bekleyenler var seni dünyanın her yanında,
Ne olursun koş hiç Durma! .. Durma! ..
Öldü sananlar görsün seni dönsün şaşkına.
Kaybolan insanlığı buldum galiba…