Nerdesin Ey Aşk! Şiiri - Mümin Düzgün

Şimdi hüzün renginde hatıralar,
Gönüller sevdaya susamış,
Değerler perme perişan, umutlar tarumar…
Diller muhabbete susamış…

Boğuşuyor dünya kara bir kâbusun pençesinde,
Dehlizinde kayboluyor günler karanlığın,
Riya kokuyor sokaklarda,
Yalan diz boyu kaldırımlarda…
Neredesin ey Aşk!

Ey sevda ikliminin masum tomurcuğu!
Yitik bir adressin şimdi gönüllerde,
Paslanmış yüreklere vaktidir açmanın,
Gel yeşert artık, sahraya dönen gönülleri…

Yalancı baharlar doğuyor senin yerine,
Biz her defasında sensin ümidiyle,
Çiğ kokan gecelerde,
Yollarına düşüyoruz; ama…
Nafile..
Ne çare ki sen yoksun yine…

Tıpkı suda donan güneş misali,
Titriyor içimiz olmadığın her günün sabahında,
Buğulu pusatlara bürünüp gözlerimiz,
Ellerimizle kavuşuyor öylece çaresiz.

Sensiz yaşanmış her gün
Koca bir yalan,
Ne tadı var ne tuzu hayatın,
Ne de anlamı yaşanmışlıkların…

Nerdesin ey Aşk!
Nerdesin ey Aşk!

Yazan: Mümin DÜZGÜN