Nerdesin Annem Şiiri - Er Han

Yedi kat yerin dibinde
Namlusuna sığamadığım,
Acımasız bir hayatla,
Vurulmuş çocukluğum.
Çünkü;öldüm anne öldüm.
Kucakladım senli yanımı.
Her akşam tarifsizce,
Değiş tokuş ediyor musallam.

Şimdi gelsem değsem toprağına,
Artık öpemezsin değil mi anne.
Öyküler anlatıp bana,
Ö p m e z s i n...

Yeter!
Lehçesi bozuk özlemlerle,
Yorulduğu yüreğim.
Yeter!
Koca bir dağın bile görmezden,
Geldiği zamandayım.

G e l!
Yemediğiz bir lokmanın,
Tadına birlikte bakalım.
G e l
Şu dünyanın uzağına gidelim.
Bir yudum suyu,
Ben Avuçlarımda içereyim.

Kılavuz istemem artık sancılarıma.
Ateşlerle seviştiğim,
C E H E N N E M
Sıcaklıkların da yaşadım sayılsın.
Sensizliğim düştü gökten,
Yıldız yıldız anne.
Bir çocuk ağlıyor şimdi gamzemde...

Erhan Çuhadar