Nerdesin ana Şiiri - Orhan Sönmez

Kahbeler yoluma tuzak kurdular
Dallarımı kökünden vurdu kırdılar
Beni kimsesiz öksüz garip sandılar
Halım harap oldu nerdesin be ana

İki gözüm ağlar kan revan oldu
Ağardı saçlarım aklarınan doldu
Zalım baykuş gelip dalıma kondu
Halım yaman oldu nerdesin ana

Ne elim tutuyor nede ayağım
Aklım yok gibi sanki salağım
Yol aldım ölüme kalktı durağım
Halım duman oldu nerdesin ana

Yatsam geceleri kabus görürüm
Bedende can yok zorla sürürüm
Bakarsın ansızın bir gün ölürüm
Halım harab oldu gelsene ana