Nerdesin Şiiri - Osman Söylemez

Yıkıldı yolunu bekleyen serseri direnişim
Çocuksu düşlerim zifiriye emanet şimdi
Yakıldı umudum kış günü bekleyişim
Temmuz bile güneşe hasret şimdi

Bir nazına kaç ömür verdim saymadım
Bir gülüşüne kaç şehir yaktım yanmadım
Bir rüyaya daldım ebediyen uyanmadım
Bu nasıl bir aşk böyle öldüm ama yaşamadım

Gün geçmiyor ki seni düşünmesem
Her nazarında kahveye çalıyor hüznüm
Güz geçmiyor ki sensiz üşümesem
Her baharımda kışa dalıyor ömrüm

Yalnızlığı tanırdım yokluğun cehennem
Yaşamayı bilirdim ama nefesten ibaret
Sevmeyi iyi bilirdim aşka düşmeden
Ayrılığı senle öğrendim acısını yitirmeden

Resimler sapsarı takvimlerden sensizlik
Ucuz ömrümün en değerli hazinesi; sendin
Şarkılar sustu şiirlerde boşvermişlik
Epey oldu görüşmeyeli kim bilir nerdesin
Nerdesin sevdiğim yetmedi mi bu sessizlik