Şehrin damarlarında dolaşıyorum,
taşlar suskun, kaldırımlar yorgun.
Her köşe başında adını fısıldıyor rüzgâr,
ama yüzün yok, sesin yok,
yalnızca boşluk var.
Göğe yükseliyor sorularım,
yağmurla birlikte yere çarpıyor.
Çamura karışıyor hasretim,
sel gibi sürükleniyor içimdeki yangın.
Nerdesin?
Gözlerim her kalabalıkta seni seçer,
ellerim her gölgede sana uzanır.
Ama sen yoksun,
ve şehir
sana rağmen dönüyor.
Kayıt Tarihi : 2.7.2023 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!