Gönül tahtım boşandı, çoktan beri nerdesin.
Hala kulaklarımda durur, o bülbül sesin.
En güzel gülleri bile hemen kıskandıran,
San ki sinmiş ruhuma mis kokulu nefesin.
Ey benim canım, cananım, derdimin ilacı,
Gözlerim hep seni arıyor, başımın tacı.
Yollar açık, kapılar açık, gel gir dünyama;
Güneşim ol, ayım ol, ışığın düşsün cama.
Gittikçe kararan bedbinleşen talihime,
Yeni bir çekidüzen getir, yeni halime.
Şimdi yaklaşmakta olan mevsim ilkbahar,
Artık açılır yapraklar, ne buz kalır ne kar.
Asıl beklenen güzellikler dolu bir yazdır,
Onu karşılayan gönül de niyaz, elde sazdır.
19. 04. 2014
Osman ÇağlayanKayıt Tarihi : 19.2.2017 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!