Nerdesin... Şiiri - Nazlıhan Hasköylü

Sen;
Karabasanlarımı bembeyaz düşlere çevirenim
Hayatımın tozunu silkeleyenim
Bütün kirlenmişliklerimi temize çekenimdin

Sen;
Küçücük mutluluklarda sakladığım
Bayram günü sevincim, tadına doyulmaz arsız keyfim
Kolum kanadım, elim dilim, dirliğimdin

Sen;
Dipsiz kör kuyulardan çıktığım merdivenim
Zalimin zulmüne meydan okuduğum direncim
Varım yoğum, benliğimdin

Sen;
Onulmaz yaralarımı sağaltanım
Bütün eksilerimi azaltıp artılarımı çoğaltanım
Deli gibi akan çağlayanım, kanımdın

Sen;
Karanlıklarımı yaran kaç bin mumluk ışığım
Aşılmaz duvarları yıkan en isyankâr çığlığım
Sesim soluğum, azmim avazımdın

Sen;
Uğruna yokuşlar tırmandığım dokunulmazım
Umudum coşkum heyecanım, dayanılmazım
Tadım tuzum katığım, can damarımdın

Sen;
Hem en azım hem en çoğum
Hem susuzluğum hem tokluğum
Hem yokluğum hem bolluğumdun

Sen;
Hem acım, sızım hem ilacım
Hem pişmanlığım hem kararlılığım
Hem umarsızlığım hem dermanımdın

Sen;
Hem burnumun dibi hem erişilmezim
Hem hiçliğim hem herşeyim
Hem çözülmez denklemim hem vazgeçilmezimdin...

Ey sevdiğim, sen ki;
hem hayalimdin benim
hem ıskalayamadığım tek gerçeğimdin
şimdi;
nerdesin...nerelerdesin...