Nerdesin Şiiri - Güven Gürdap

Sensiz bir viraneyim bu dağlarda
Nerdesin, kalbim inliyor ya Resulullah.
Neyleyim seni anmayan bu hain illeri.
Bak, kardeşlerin birer birer toprağa düşüyor.
Hainlere inat durmadan ümit yeşeriyor.
Benimse gönlüm adını anınca, daha bir titriyor.
Nerdesin, ey iki cihanın batmayan güneşi.
Kırmızıya boyandı, ülkemin gül kokan beldeleri.
Adını anıp zulmedenlerle dolup taştı.
Nerdesin, ey gönlümde yer etmiş sevgili.
Susuyor, herşeye rağmen günaha batmış bu ümmet.
Gününü gün etmeye meyil etmiş garip bir gaflet.
Nerdesin, yolun yolum olsun diyerek andığım.
İslam sancağını adı için gururla taşıdığım.
Nerdesin, ey adına kainatın yaratıldığı kutlu doğum.
Çok yoruldum artık, takâtim kalmadı,
Gözyaşlarım sel olup kalbime akar oldu.
Çektiğin dertlerin doğru anlaşılmadığı bu beldelerse mezarım.
Diktim gözlerimi, şu uçsuz bucaksız ummanlara.
Yok, vallahi de onun adını anmadan yaşayan tek varlık.
Korkum yok, olmayacak da, yolun yolum olsun.
Eğmem, eğdirmem de yaşadığım sürece yoksul başı.
Dimdik dururum yıkılmaz, eğilmez bu başım.
Titresede bu garip gönlüm, alkış tutmaz yapılan zulme karşı.
Sensiz neyleyim, bu sahte gülücükler saçan dünyayı.
Bir tebessümüne yakarım, yıkarım bu dağları.
Yeter ki ol diyen ol desin.
Ya Resulullah, ebediyen içimde tek nefessin.
Gözyaşına bulanmış, bu yiğidi duaların kükretsin.
O zaman zalimler bir birkez daha bozguna uğrayıp inlesin.
Yeryüzünde adını anmadan yaşayan tek beşer türemesin.

Güven GÜRDAP.