Nerdesin Şiiri - Bayram Çinkil

NERDESİN

Ve sen..
Kara kaşlı dilber!
Güneşimin karardığı akşamlar
Gecelerimin ufkundan
Doğan ay parçası!
Aşka susamış
O yangın dudaklarını ver bana.
Dişlerin, dizelerin hepsi senin olsun;
Cemâlindeki gamzelerini ver bana.
Kahkaha ve gülüşlerin senin olsun;
Haydi, gel bana çetrefilli yollardan..
Gel; usul usul, topuklar duymadan..
Bu gönlüm; bayram yeri olsun..
Gözlerin delsin ten duvarlarımı.
Kaşların, kirpiklerin senin olsun;
Bakma çılgınlığıma sen..
Bakma n’olursun?
Ben fırtınada yele kapıldım;
Değersiz bir eşya gibi
Bir kenara, köşeye atıldım.
İçimdeki bu gam, kasvet..
N’olur artık son bulsun.
Acı ve hüzünlerim
Sende gülüşüm olsun.
Ve sen;
Sıralı dağlar gibi..
Şu gönlüme sıralı dertler koyan
Sefer tasımın bereketi kadın!
Tam hatırlayamadım ben..
Neydi;
Sahi, neydi senin adın?
Kaf dağı denilen
Sînelerin midir?
Nasıl gidilir ki oraya?
Yem olur muyum arslanlara?
Yolları taşlı mıdır,
Eşşek bakışlı mıdır?
Bağdat’tan uzak,
Her yanı tuzak mıdır?
Kaç seherde varırım?
Ve sen, heey!
Görmediğim zamanlar,
Şu ömrümden yaşamadığını saydığım..
Yok iken var edip hayallerimde,
Adını da kendim koyduğum..
Tokluğunda aç kaldığım,
Açlığında
Şirin canıma kıydığım..
Nerdesin heey?
Bak;
Aklımın son kırıntılarını da sana verdim.
Bir ben kaldım akılsız,
Akıllar içinde;
Sağır mıydın, duymadın mı?
Sarhoş muydun, aymadın mı?
Parçalandım, binler oldum..
Sen kör müydün saymadın mı?
Ve sen, heey!
Haydi, zaman geçiyor, dedim..
Güllerin, baharı
Çağırdığı gibi gel bana.
Baharın, bülbülleri çağırdığı gibi..
Bülbülün, aşkı çağırdığı gibi
Çağırıyorum ben de seni işte.
Vakit geç oluyor dedim,
Geç..
Sen nerdesin? heey!