Nerdesin Şiiri - Sezen Caglar

Bana verdiğin güller soldu sevgilim
Hala dikenleri yüreğime batıyor
Alışamadım yokluğuna alışamadım
Sensizlik içimi yakıyor
Gece ve hüzün çöktü odama
Aklımda sen elimde resmin
Nerdesin sevgili söyle nerdesin
Başucumda bir mum
Titrek işığıyla duvarlara vuruyor
Senin adını yazıyorum gölgesine
Mum titriyor ben titriyorum
Ben de onun gibi senin hasretinden
Damla damla eriyorum
Anılar canlanıyor gözlerimde
Akan yaşlarıma dur diyemiyorum
Güzel günlerimiz geliyor aklıma
Bir başka dünyalarda kayboluyor
Mazinin izleriyle dalıp gidiyorum
Hani her buluşma günlerimizde
Nasılda sevinirdim çocuklar gibi
En güzel elbisemi giyer
En güzel kokumu sürer
Saçlarımı dağıtırdım omuzlarıma
Sen öyle seviyorsun diye
Kalbim kuş gibi çarparak
Fırlardım evden sokağa
Bir an önce yanında olmak için
Ve nihayet seni görürdüm karşımda
Simsiyah saçların
Kömür karası gözlerin esmer teninle
Elinde yine o tek kırmızı gül
Gülümseyerek sarılırdın boynuma
Hoş geldin prensesim derdin bana
Bir öpücuk kondururdun yanağıma
Kalbim nasıl çarpardı sen hissederdin
Ben utangaç ve kızaran yanaklarımla
Mahçup bir şekilde gülümserdim sana
Sonra ellerimiz buluşur kenetlenirdi
Bir çay bahçesinde otururduk önce
Sözederdik gelecekteki hayallerimzden
Sahile inerdik yürürdük elin omuzumda
Bende sanki gidecekmişsin korkusuyla
Sıkıca sarılırdım beline sıkıca
Sonra yeşillikler içinde bir kırda
Bir ağacın altında otururduk
Ben dizlerine yatardım sen saçlarımı okşardın
Beyaz papatyalardan başıma tac
Kolye yapardın boynuma
Ben de fal bakardım seviyor sevmiyor diye
Seviyor çıkardı hep fallarımda sevinirdim
Bir günü dolu dolu yaşardık böylece
Nihayet veda saati gelir çatardı
Garip bir burukluk sarardı içimi
Özlem dolu koskoca bir hafta
Bitmek geçmek bilmeyen sensiz
Koskoca bir hafta daha
Haftalar aylar böyle geçip gidiyordu
Son buluşmamızda sende bir tuhaflık vardı
Bana kırmızı gül getirmemiştin
Gözlerini benden kaçırıyor
Kısa ve kaçamak cevaplar veriyordun
Sonra birden birkaç hafta görüşemeyeceğiz dedin
Bir çok şey sıraladın sepep göstermeden
Kısa sürdü buluşmamız
Ne çay bahçesine ne sahile nede kırlara
Gidecek kadar uzun olmadı buluşmamız
Ellerimi tutmadın yanağımdan öpmedin
Aceleyle veda edip çektin gittin yanımdan
Kalakalmıştım tek başıma
Boğazıma birşeyler düğümlenmişti
Hissetmiştim bu son buluşmamız
Son vedamız olduğunu
Aradan aylar geçti ne aradın ne sordun
Telefonun da değişmiş ulaşamadım
Son çare evine gitmak oldu
İşte o an yıkıldım
Gerçekler bir tokat gibi indi suratıma
Taşınmıştın bu adresten
Tanıdıklarına sordum seni
İçlerinden biri evlendiğini söyledi
Boynum bükük hayallerim kırık döndüm geri
Keşke baktığım papatya falları yalan söyleseydi
Sevmiyor deseydi de sen yalan söylemeseydin bana
Sen benden gideli sevgili
Gece ve hüzün çöker odama
Başıma taç boynuma kolye yaptığın papatyalar
Getirdiğin kırmızı güller soldu
Atamadım onları saklıyorum çekmecemde
Yine mum titriyor ben titriyorum
Hasretinle damla damla eriyorum
Aklımda anılar elimde resmin
Hani sevmiştin beni hani nerdesin
Güllerin dikenleri hala yüreğime batıyor
Kanatıyor içimi durmadan kanatıyor
Yoksun artık biliyorum dönmezsin dönemezsin
Allah beni kahretsin ki
Sen sen hala bende hala yüreğimdesin