Nerdesin. Şiiri - Ahmet Kurnaz

Titreyen mum ışığında
titreyen gönlüm sana yöneldi,
Nerdesin.
Ses verdim, duymadın,
söyledim, anlamadın
kafana taktın uzaklara gitmeyi
ve, belki de dönmemeyi.
Bilemezdin dönülmez yollarda yürüdüğünü,
bilemezdin, gurbet akşamlarınınkâbusluğunu.
Hangi zamanlarda, hangi akşamlardasın?
Nerdesin?

Sen gurbete mahkûm,
ben sılada esirim bıraktığın hatıralara.
Sabahlara yelken açan düşlerim,
akşamlarda batarlar.
Tel tel dökülürüm, darmadağın olurum
ve toplayan bir el uzanmaz uzaklardan.
Sende yoksun,
nerdesin?

Biliyorum,
gözyaşın ıslatıyor gurbet gecelerini.
Özlüyorsun, yanıyorsun hasretten.
Issız kalıyorsun duygularında
anlamıyorlar seni.
Tutuyorlar, hep tutuyorlar prangalar misali,
isyan ediyor, kahroluyorsun.
Bulamıyorsun kendini,
kayboluyorsun.
Nerdesin?

Mevsimler, hazandan kışa döndüler,
yalnızım, üşüyorum.
Dört tarafım bomboş,
dört tarafım cehennem oldu, yanıyorum.
Çaresizim, dertliyim, sensin ilâcım.
Seni istiyorum, seni hep seni.
Sana muhtacım.
Nerdesin?

15 ARALIK 1997/Elbistan