Nerdesin Şiiri - Hasan Basri Kılıç

Nerdesin,
Nerde benim umutlarım?
Gözüne her baktığımda kaybettiğim,
Günlerin sayısını unuttum.
Gözlerin nerde;
Bana yalan söylerken,
Hiç titremedimi yüreğin
Yüreğini alıp gittin,
Yüreğimi kanatarak.
Gözlerini alıp gittin,
Beni karanlıklarda bıraktın;
Bir yanım sana kör
Bir yanım çıkmaz sokak.
Zamansa durdu yelkovanla
Akrebin sevişme sahnesinde.
Yılanın su içene bakışı gibimi her şey
Yoksa arenaya hapsolmuş boğanın
Mızraklara olan nefretimi
Yaşadıklarımız.
Sensiz bir hayat mı bunca kavgamın sebebi,
Sen bunu hak edecek ne yaptın ki?
Yüzümde ki sahte gülüşlerin bile sebebi değilsin,
Mutlu olduğum tek bir anda imzan yok.
Varsa yoksa savaşsın kavgasın,
En olmaz hatıralarımda.
Dostoyevski’nin acıyı satan kitaplarında
Bile yok senin gibi acımasız
Bir hükümdar.
Bir elinde asa,yükselipte arşa
Bunca gördüğüne kayıtsız
Bir diktatör yaşamadı,
Bu topraklarda.
Bu topraklar Leylalar mecnunlar tanıdı,
Mimar Sinanlar vardı senden önce;
Sense ille de damat feritim ben
Diye haykırmalardasın.
Nerdesin,
Nerde benim umutlarım?
Kaç akçeye sattın,
Sana yol olmuş bu yürek yolluklarını?
Sevgiye aç,ekmeğe muhtaç,
İnsanları siyaset azığı yapan
En ölmez bezirganlara nazire yaparcasına;
Her yolum kesiştiğinde gülümsedin bana.
Eline el benim,yoluna eş benim,
Bakışların aldattı beni.
Uğruna yıllarca mahpus damlarında çürümeye
Razı olduğum gözlerin varya,
Onlar bile terk etti beni.
Artık gece başımı yastığa koyduğumda
Bile yoksun yanımda.
Tarihten bir sayfa gibisin,
Koparıp da attığım yıllar önce.
Ama tarih tekerrür derler büyükler
Şimdi peşinden koşuşum ondan,
Ondan bu kadar acıya gönül koymayışım.
Birde aşkın gurursuzluğu var yollarımda;
Duramadı bir türlü yüreğimin önünde.
Nerdesin,
Nerde benim umutlarım?