Nerdesin... Şiiri - Uğur Demiray

yıl 21 şubat 2005
Yaşlanmış ruhuma yeni bir beşinci mevsim eklendi.
Kendime; kimdir derken korku bakışı,
niye derken, umut dolu gözlerime kış güneşi doğdu

25 şubatta...

Mutsuzluğumun beni aşan taşkınlığımla meçhulluğu oynarken,
oyun sahneme ışık oluverdi
yepyeni bir perde ile...
denedim taptaze bakışlarla umudumu
meğer daha evvelden deneniyormuş benliğim.
önce bağımlılık,alışkanlık oldu
sonrası yok....
neden mi?
nedenide yok.
oysa dünümle yaşamış, bu günümle kalmış, yarınımla kalmaya hazır.
bitmiyor, bitmiyor günler
sabahlar olmuyor
günlerin geçmesini istiyorum
zaman az kaldı,
zaman sanki ham meyve gibi düşmekte
hayatla yüzleşmekten korkuyorum
ama bu bana yine yetmiyor
korkuyorum, korkum kaybetmek değil kaybedilmekten
rüzgar kavakların arasında dolaşırken
oluşturduğu sesi dinlerken
yeşil gözlerine uykumu bırakıyorum...
uyu....uyu....uyu....
sessizliğinle boğuşmak, sensizliğinle haykırmak istiyorum
yokluğuna.
uzaktayken değil
yanımdayken uykumu bölen sesini,
beni uyandıran kelimelerini istiyorum.
kan ağlıyor bakışlarım neredesin diyerek
geceye yürüyorum feryadıma isim arayarak.
demir parmaklıklar beraat diyor
hapsolan sevgime,
bulutların seni gösterme çaresizliğine
diz çöküp boyun eğmiş güneş adeta....
gel demeye yetmiyor artık dudaklarım..
ölümün işareti doğum ise,
gel doğumum ol
ölümüm uğruna seninle doğmam lazım,
seninle ölmek istiyorsam.
geceyi hatırlatan yakamoz değil
gündüzü anımsatan
kuş sesi ile gelmeni istiyorum
sadece benim için
ama neredesin...