Nerden Nereye Şiiri - Murat Berk

Çok oldu inmeyeli balıkçı iskelesine
İyot iyi gelir dedim beynimin derinliklerine,
Oturdum iskelenin tahta döşemesine
Ayaklarımı sarkıttım denize.

Gözüm martılarda
Bilinmez ama burada az rastlanır onlara,

Sonra takıldım üç maviye
Gökyüzü, dalgalar ve denizin dibi
Mavilerin arasında sıkışıp kalmışım
Dalgalar başka derinlikler bambaşka mavi.

Eskiden ne kadar severdim dipte yüzmeyi
Göğsüm kumlara değdi değecek,
İskelenin ayaklarındaki midyelere üşüşen
gümüş balıklarının parıltıları
kumlarda gizlenmeye çalışan bir yengeç
ve bir kaç deniz yıldızı,
Hepsi benim için büyük keyifti.

Bana göre suyun altında da ufuk var
Yukarının aksine koyumavi,
İşte o koyumaviliğe baktığımda
Sonsuz bir huzur kaplardı her yanımı
Ardından da tarifsiz bir korku
Yukarıya çıkma telaşıyla
Dibe vurduğum ayağımın
Ardımda çıkardığı bir kum bulutu.

Derinleri sevdiğim için
Korkulacak her balığı bilirdim,
Vatoz, keler, daha açıklarda dev kaplumbağalar
Suyun dibine gömülerek tuzak kuran tragonyalar,

Sabahtan akşama kadar şaraphane iskelesinde yüzerdik
Hem çok derindi hem de herkes giremezdi sakindi,
Bu nedenle burayı severdik,
Bizim için yüzme demek
Olabildiğince yüksekten atlamak ya da dibe dalmaktı,

Ömer çift taklayı ve ters parendeyi çok güzel yapardı
Çiğ midye yemeyi konsolosunun çocuklarından öğrenmiştik,
Muammer kurbağlama yüzerdi Tarık ise idare ederdi.

Yorulduğumuzda denize atılmış oltalarımıza bakardık
İspari ve istavrit çoktu, zargana gelirse denize geri atardık,

Akşam serinliğinde sahile piyasaya inerdik
Zaman Beatles, Cem Karaca, Barış Manço zamanı
Arabeskin ne olduğunu bilmezdik
bir teselli ver daha çıkmamıştı,
Saçlar uzun, tiril tiril terinlen
İspanyol paça pantalonlar
ve sivri yakalı çiçekli gömlekler giyerdik,

Sahil tıklım tıklım dolu, yabancı yok gibi
İnsanlar tanıdık, şehir sanki koskoca bir aile
Ne kavga ne taciz, kötülük utanıyor gizlenmiş.
Ellerde gazeteden gündöndü küllahları
Kalabalığı yaran sifon dediğimiz açık gazoz arabaları,

Şimdi ise devamlı ağlıyor ve sızlanıyoruz
ama yine de Dünyanın içine ediyoruz,
Ne yasalar, ne ahlak kuralları ne de eğitim hiç bir işe yaramıyor,
Bunun temeli insan
Ne yazık ki kötülüğü seviyoruz.
Kötülüklerle çoşuyor
geleceğimiz yok ediyoruz...

2012-Haz.
Ç.kaleboğazı Kıyılarından