Bütün vücuduma dağılmış durumdasın.
Senin ruhunu taşıyorum sanki kendi bedenimde.
Her yerde sen varsın, herşeyde sen...
Ne yazık ki, herkesin burnu var.
Pardon ama bu sadece anlayana.
Hep sen varsın hep, kurtulamıyorum!
Allah kahretsin ki, rüyalarımda da sen varsın.
Ne hakkın var ki; hayatıma girmeye,
Bozmaya, yıkmaya, parçalayıp mahvetmeye!
Ne hakkın var ki...
Hiç hakkın yok oysa ki!
Benim herşeyi yapan, yıkan, yıkılıp ağlayan.
Kendi düşen ağlamaz der büyüklerim,
Ben hala büyümedim...
(06.01.99)
Kayıt Tarihi : 17.2.2003 03:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!