Durduk yerde akımın kapısını çalarak;
Cam çerçeve indirmek aklına nerden geldi…
Üstelik kirpiğimden sağnağımı alarak;
Yangınımı söndürmek aklına nerden geldi…
Yıllarım fire verdi ben unutmam dedikçe;
Çile doldu şu ömrüm bir umut istedikçe;
Rest çekerken şu hayat namerde diklendikçe;
Beni bizle kandırmak aklına nerden geldi…
Nasıl sevmek bu sevmek hal – hatırım sormadan;
Düştüğümde bir an be başucumda durmadan;
Sen aynalar gösterip körlüğümü görmeden;
Son vedayı döndürmek aklına nerden geldi…
Diz çökerken umudum kaldırım taşlarına;
Sen yuvalar kurmuştun nedamet kuşlarına;
Eyvallahım yok derken ağustos kışlarına;
Yağmurları dindirmek aklına nerden geldi…
Ne zaman son bulur ki bitmeyen eziyetin;
Çektikçe ağırlaştı çekilmeyen zahmetin;
Gülüyorsun, başlarken kusursuz cinayetin;
Perdesini indirmek aklına nerden geldi…
Kayıt Tarihi : 9.8.2023 10:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!