Nerden düştün aklıma Şiiri - Mehmet Macit

Zamansız bir zamanda aşkı bulmuştum sende.
Şaşkın ördek gibiydim, mantık kalmadı bende.
Aşk denen kutsal büyü aklım aldı sayende
Geçti sensiz seneler, ben o günkü yerdeyim.

Koşturdum yıllar yılı, dönüp bakmadın bana.
Hor gördün bu aşığı, savruldun başka yana.
Tükettin umutları, elem düşürdün cana.
Bil ki o günden beri içim yanar, hardayım.

Aşk denen buymuş meğer ne ondurdu, ne soldu.
Ömür boyu sürecek diken dolu bir yoldu.
Pişman değilim asla gönlüme dolan güldü.
Kurbanım cefasına sensiz kaldım, dardayım.

Ağlayan şu sol yanım sensiz gülmedi gülüm.
Bülbülün gül aşkını kıskanan şanssız kulum.
Aşamadım bir türlü çıkmaz sokaktı yolum.
Baktım aya, yıldıza, aklım gitti, nerdeyim?

Küsemem ki ben sana bu aşk benim kaderim.
Olmasan da yanımda sensiz yaşar giderim.
Karşılaşırsak bir gün bilmem ki ne ederim?
Nerden düştün aklıma? Bak yine kederdeyim.

Macit der şu gönlüme girmedi başka güzel.
Yordu sensiz yıllarım kalmadı dizde mecal.
Sen varken yüreğimde pas geçti beni ecel.
Son nefesimde dahi yoluna seferdeyim.

Mehmet Macit
25.02.2024
Dikili/İzmir