Günün kasveti düştü üstüme, bu sıkıntı niye
Güneş gülerken, nerden çıktı bu bulutlar
Daha günün devrilmesine, çok zaman varken
Üstelik akşamda olmadı, dönmüyor kimse evine
Can hıraç, hiç bu kadar bağırmazdı, martılar
Her zaman yemlediğim, güvercinlerde yok üstelik
Yalnızlık sancıları da başladı, ortada kimseler yok
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
ansızın çalar kapıyı sonsuza gidenin acısıyla ....hepimizin gideceği yer olduğunu kabul etsekte ...işte nerden çıktı şimdi bu gidişin düşüncesi düşer dilimize .....Allah geçinden versin....
hüzünlü bir şiirdi ama (ÖLÜM HER ZAMAN YANI BAŞIMIZDA ) olduğunu hatırlatan manidar bir çalışma ....mesaj içeren.....saygıyla.
müzeyyen başkır
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta