Nerden Bileceksiniz Şiiri - Hamit Atay

NERDEN BİLECEKSİNİZ

Nerden bileceksiniz,
Bir gülüşün arkasına kaç gözyaşı gizlenir?
Kaç gece sabaha kadar susarak ağlanır,
Sesi çıkmadan yanan bir yürek nasıl taşınır?

Siz hep güçlü gördünüz beni,
Dik duran, konuşan, gülen…
Ama görmediniz içimdeki yıkımları,
Bir “iyiyim”in içine kaç fırtına sığar,
Onu hiç bilmediniz.

Nerden bileceksiniz,
Bir “merhaba”nın arkasında saklı kalan vedaları?
Kaç kez yutkunup da söylemedim,
“Seni özledim” demek,
Bazen kendini yitirmek demekti.

Bir sokak lambasına bakarken ağladınız mı hiç?
Ya da yağmuru izlerken birini beklediniz mi?
Bir kelimeye takılıp kaldınız mı günlerce,
Sadece o söylenmedi diye paramparça oldunuz mu?

Nerden bileceksiniz…
Ben ne dualar ettim de tutmadı ellerim.
Kaç kez “yeter” deyip,
Yine sabaha kadar sustum,
Kırıldım, ezildim, ama anlatmadım.

Çünkü bilirdim,
Anlatınca geçmiyor.
Çünkü kimse gerçekten duymuyor.
Sadece susunca merak ediliyor insan…
Ama o suskunluk,
Mezara en yakın sessizliktir bazen.

Nerden bileceksiniz,
Geceleri sarıldığım boşluğun adını?
Uykusuzluğu, hasreti, bekleyişi…
Ve en çok da…
“Keşke hiç sevmeseydim” diyebilecek kadar acıyı.

Bir gün ağlarsanız sebepsizce,
Ben aklınıza gelirsem eğer…
İşte o zaman biraz anlarsınız belki,
Ben neden bu kadar suskunum diye.

Ama iş işten geçmiş olur…
Çünkü bazı hikâyeler,
Sadece sona vardığında anlaşılır.
Hamit Atay