Nerden Bileceksin Şiiri - Nejla Turan

• 

  Tuna Kafkas

  gözlerimin içine bakıp,
  /senbensin/bensenim/ ve
  gözlerinde;
  evet ben varım demiştin…,
  değil yarınlara,
  değil geçmişe,
  o zamana bile bakamıyordum ki o esnada ben,
  belki;
  mazînin nerede kaldığını arıyordum…,
  
  rüyalarımı hatırlayamadım hiç bunca yaş,
  o güzün kışa meyyal öğle vaktinin,
  orta mescidli vuslatındaysa
  göreli beri secdeni,
  uykum dışında hep rüyadayım…,
  ve artık benim de uzun uzun anlatacak,
  fezanın incisi bir süreyya rüyam var;
  ama sakla beni dedin,
  tanınmaktan hazzetmez
  tevazû ehli üstadım…,
  
  ve aşk;
  merhametinden sevgiye büründü zamanla,
  ardında bin bir renk cümbüşü ve
  solar döngü izi bırakarak yadigâr…,
  çileyi ve hasreti
  sevgiye emanet edip,
  cellat olmak yerine hayata,
  hayat verdi, bir fakir cömertliğiyle,
  ölmüşlüğünden habersiz dirilere…,
  
  ve barıştı aşk küslükleriyle,
  taşkınlıkların yerini aldı delişmen duyuşlar,
  kıyametleri koparan uğultusuyla,
  arsız dünyanın bütün inlerine kadar çağlarken,
  bir duru dağ çeşmesi olup,
  hayata karışmak istedi ve
  bilirsin işte sonrasında,
  zakîrle/şakîrin halini…,
  ki,
  yaralı insanlar
  hemen tanır birbirini bilirsin,
  kabuklara aşina kabukları zira…,
  ah;
  
  püskül püskül saçaklarını
  bulutlar arasında yolan,
  bir uçurtmayım bugün gece/de yine
  ve o garipliği bilinmez
  gûrebadanım…,
  
  kanıyorum heceleyerek adını,
  süklüm püklüm saklanıyor yalandan tebessüm
  yüzümün gergefine,
  rengi turuncuya çalan gül nakışlı
  ilk muhabbet ikramını,
  kitliyorum birbirine kirpiklerimde sımsıkı...,
  hem kaçamak bir gülüşüm,
  ve hem ağlıyor yastığımda bir külçe,
  kesik kesik ve yutkunarak
  hıç/kırık/sız…,
  
  belki, yalnız bir sokak lambasıyım,
  ve acizim aydınlatmaktan karanlığımı…,
  belki, başı olmayan bir duvarım ve,
  illegal asılmış afişleri söküyorum üzerimden…,
  diyorum ya, alnını duvara dayamış,
  yalnız bir sokak lambasıyım belki...,
  ah;
  
  bir körpenin peçeli yüzü kadar saklı bir hüzünle,
  dikine dikine gidiyorum yüreğimin
  ve çağın çöplük kalbine tahammül harcım değil…,
  gel gör ki,
  hale bakar mısın dediğim şu hale isyana ve
  ayaklanmaya hazırlıklaraysa
  dermansızım…,
  ama işte düşüyor umutvar bir gül yaprağı daha
  ılık bir mevsime akisler çizerek...,
  ah;
  
  mecbur muyum dalgın olmaya uzaklara
  ve bu kadar hatırlamaya seni ya hû;
  uzat yanağıma şifacı ellerinin
  helal kazançlı tuzunu hekimim ki,
  aksın gözlerimin öfkesi
  taş bağrıma…,
  
  kadim zamanlar ertesi dünyada,
  kimse ağlayamazken artık ölülerine dahi,
  beni her andığında de ki,
  gözyaşı koleksiyoncusu
  adıma,
  
  ki yaralılar daima çabuk kanar masallara bilirsin…,
  yalnızca ehline âyân sohbetimizin
  efsunlu kodlarını çözme peşindeyken,
  destursuzca turkuaz halılar seriyorum yollarına,
  kabuk bağlamış yol ayrımlarında,
  ah;
  

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
  Nejla Turan

  Kaleminiz var olsun

TÜM YORUMLAR (2)