Nerden bilebilirdim ki...

Nerden bilirdim ki!..
bu sevdaya düşerken,
göçüp giden aklımın geri gelmeyeceğini…
Kalbimi susturmak isterken
bir gün bu kadar çoğalacağını,
her adımımda seni hatırlatacak kadar
derinleşeceğini nereden bilirdim?

Tam kalbimi
seni unutmaya ikna ederken,
ne kadar direnirsem direneyim
her defasında
yine seni severken buluyorum kendimi…
Sanki içimde görünmeyen bir el
beni hep sana çeviriyor,
ne zaman uzaklaşıyorum desem
kalbim yeniden dönüyor aynı yere;
senin başladığın o ilk sızıya…

Gördüklerimi de
duyduklarımı da unuttum artık.
Hatıralarım,
puslu bir aynanın ardında kaldı;
dokunmak istesem buğusu dağılıyor,
yaklaştıkça uzaklaşıyor,
tutmak istedikçe akıp gidiyor avuçlarımdan.

Ne zaman baksam aynaya,
yüzümü değil,
yılların biriktirdiği yalnızlığımı görüyorum…
Gözlerimin kıyısında çökmüş bir hüzün,
dudaklarımda eksik bir cümle,
içimde bitmeyen bir sızı…
Ayna artık bana beni göstermiyor;
sensizliğimi,
suskunluğumu,
ve dönüp durduğum o koca boşluğu gösteriyor.

Ve ben her bakışımda anlıyorum ki:
en çok, kendime yalnız kalmışım…

@dsız...