Nerde neyi unuttuk, düşürdük bu hallere
Mutlu etmiyor onu çeşit çeşit oyuncak
Hiç farkına varmadan zarar verdik onlara
Sevinmeyi unuttu masum küçük yavrucak
Her yere düştüğünde uzattık elimizi
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Eğitim bize ah çektiren çarpıcı bir konu.
Ne yazık ki sistem bizi çocuklarımıza mümessil yapmıyor.
Ne bizde, ne de çocuklarımızda temsil yeteneği oluşturamadık.
Çocukları kendi zamanımıza göre değil, çocukların zamanına göre yetiştirmek esastır.
Yoksa şerit ihlâli yaparız.
Bizde, çocuklarda Allahın kuluyuz.
İnsan İnsanın sahibi olamaz.
Çocuklarımız bize emanettir.
Bütün kulların sahibi Allah'tır.
Girift bir konuyu şiire dökme ustalığınızı kutluyor, sağlıklı ömürler temenni ediyorum.
Bizim çektiklerimizi bunlar yaşamasın, biz sahip olamadık bari çocuklarımız sahip olsun duyguları bu hale getirdi bizi. Yine de iyiyle kötüyü, doğruyla yanlışı göstererek, birebir yaşayarak öğrenmelerini sağladıkça güzele ulaşacaklardır elbette. Kendi çocukluğumuzu çocuk gibi yaşadığımızı hissederek mutlu oluyoruz zaten. Yüreğine sağlık.
Sayfamı ziyaret eden yorum yapan beğeni atan tüm şair arkadaşlarıma yürekten teşekkür ederim.
Sonsuz sevgi ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta